යුගෙන් යුගයට පෙමැයි මලිගිය මල් වැලක් සේ වැළඳගන්නද
නුඹෙන් හිස් වුණු හිතේ ඉඩ කඩ නොදී මලකට තනි රකින්නද
ඒත් සොඳුරිය එපා යැයි නුඹ මඟ දමා ගිය පෙමක දුක විඳ
කුඩා තරුවක් මගෙ අහස මත ඇලෙව්වා මං එළිය දෙන්නට
ඇගේ ඇස මත අගී සනහස දුලන විට අන් උවම් කුමටද
මගේ යැයි එක සිතින් සිපගෙන ඇගේ සෙනෙහස විඳිනවා මම
හමුවුවත් යන මඟ තොටක ඔබ කුඩා මතකෙක තිගැස්මක් මිස
විලේ විල් දිය ඇඳි ඉරක් තරමකටවත් ඔබ රැඳෙන්නේ නැත
Picture - Eugene de Blaas
No comments:
Post a Comment