අවු වැසි සුළං නොම තකමින් නුබ පාය
කෞමද සුවඳ අතුරා නිවු දිවි දාය
ගවු ගණනක් දුරින් පායන තරු මා ය
මවු සඳ ළඟ ඉන්ට පින් කර නැතුවාය
කඳු ළය අතැර ඇවිදින් අමුණන කවඩි
සිඳු රළ පයට පෑගෙන තරමට නොවැඩි
ලුණු රහ වුණේ ඇයි මතකය වරල කැඩි
කඳුළුද වැඩී නුබ සඳ දැක මුහුද හැඬි
Picture - Delawer Omar
No comments:
Post a Comment