දෙවොල උදුරා වැටෙන
මලවි ගී සර මියෙන
අඳුරු අඩ බිම් කඩෙක
වියැක යන කවියක් ව
ඉතින් මිතුසඳේ අපි
හුස්ම නාරින වරද
නොවෙද හද පෙළ පෙළා
නැඟෙන ගොම්මන් කළුව
දුබල අඩි තිය තියා
වැරෙන් නොවැරෙන් වෙරෙන්
ප්රේමයෙන් සමවතින්
නොයෙක කැටපත් මුවින්
උදා ඉරි සොය සොයා
මැදියමෙත් වැසි නුබෙත්
පමා විය යුතු නොවෙයි
දෙනෙත අඳුරුම පැයෙත්
Picture - mozneko
super
ReplyDelete