සෙනඟ මැද හුස්ම හිර වෙවී
දහදිය මුගුරු වගුර වගුරුවා
අපි ඉතින් යනවා මේ ගමන
කුසගිනෙහි පෙළි පෙළී
පිපාසාවෙන් වෙළි වෙළී
කවුළුවෙන් එපිට වැස්සට තෙමෙන්නට
බසයෙන් බැස නවතිනු නොහැකි ව
හැම උදේ හවසක ම
අපි යනව සංසාර ගමන
හැම විට ම පත්තු වෙන රතු එළිය
පැය ගණන් පෝලිමේ හිට ගෙන
හරි ට්රැෆික් මේ සංසාරය
දූවිලි හුස්ම හා අඩි තියන නගරය
සිහිනෙකින් ඇස් ඇරී බැලුවත්
පියක්වත් තබා නැති ඉදිරිය
Pic. from public domain
No comments:
Post a Comment