විහඟ ගී නද වීතරාගෙන් ගයන්නේ කෙලෙසකද නොදනිම්
අනේ හිමියනි මලක් වී මම ඔබේ පුදසුන මතින් වැතිරෙම්
බෝ පතක් ලෙද ඉතින් ගිලිහ ගියා තමයි හදවත
ඒත් වැස්සක් වෙලා කතරට අඬන්නට බැරිද මට
හඳුන්කූරක් වගේ ගිනි අරන් මගේ හිත
කවි වෙලා දසත විනිවිදයි මනසක සුවඳ
මම නැතුව මම නැතුව මම ඉන්න මම නැතුව
තවත් අය මගේ වෙන්නේ නැද්ද හිමි එවිට
ගලප ගන්න ම බැරි ම අමාරු ම කවිය එය
මම නැතුව මම නැතුව මා ඉන්න ඔහු එක්ක
harima lassana nirmanayak...
ReplyDelete