Sunday, February 7, 2021

මතක ඔරුවක කඳුළු පිරුණා


පාවෙලා අර ඈත අහසේ තාරුකාවකි දිලුම් දෙන්නේ
ඇඟිලි ගැන්නට දුරයි තාමත්, කවමදා නෑ මගේ වෙන්නේ
වැතිර උන්නට තැනිතලාවක, කඳු උඩයි තනි තරු පිපෙන්නේ
ඇඟිලි ගැන්නට දුරයි තාමත්, කවමදා නෑ මගේ වෙන්නේ

මිදී යන්නද රිදී ඉන්නද 
හිතාගන්නත් බැරිව උන්නා
මාවතේ දුක් අහුරු රන්දා
ආදරේ මගෙ හිතම බින්දා

කාලයේ සුළඟට ඇදී යන
මතක ඔරුවක කඳුළු පිරුණා
ආයෙමත් හමුවෙන්න ඕනා
තැනෙක වතුසුදු පොකුරු පිපුණා

© ෂසිකා අමාලි මුණසිංහ
Picture - Bryan Larsen

No comments:

Post a Comment