විදුලියක් වගේ වේදනාවක්

වැඩ ඇරී ගෙදර යන
අන්තිම බසෙත් එන තුරු ඉස්සර
ඔබ ඔට්ටු අල්ලමින් කතා කර කර
හිනැහුණා ඇත්තයි
ඒත් ඒ විදිහට දුක කියා
කුරුල්ලා තනි කර නැවතුමෙම
අත්තටු ගෙන ගියා ඇත්තයි

ජීවිතේ දැන් මිහිරි ඇති ඔබෙ නම්
ඔබ කියා ගිය විදිහට නම්
දුර ගමනකට ඉඩක් නැති හිතින්
කෙස් එක දෙකත් සුදු ව ගිය හිසින්
තව ම සවසට පරණ බස් නැවතුමේ මං

___________________________________

මං ඔයාට කිව්වා ඒ දවස්වලම
ආදරේ විතරක් ඇතිද ජීවත් වෙන්න
ඔයාට වෙලාවක් තිබුණෙ නෑ
හර-බැර ශේෂ පත්‍ර හැර එන්න

මුහුද අයිනට වෙලා රස කතා කිය කියා
රෝස පාට පලූඩාවක් බොන්න
මං කී දොහක් බලා උන්නද
ඔබේ හිත ඔෆිසියෙන් මුදෝ ගන්න

වරු ගණන් බලන් ඉඳලා
ආපහු හැරී යන්නට හිතු වෙලේ
ඔබ ඇවිත් කිව්වා මතකයි
"ලෝයර් ඉල්ලනව ඔක්කොම ගණන් ටික සතේටම
වගකීම ගන්න බෑලු එයාට
සහතික කර නොදුන්නොත් බැලන්ස් ටික
ඉතිං මං එන්නෙ කොහොමද?"
බර සුසුමක් හෙලුවා ඔබ
එන්න බැරි නං බෑ කියන්න තිබ්බා මං කිව්වා

දැන් බොහොම සාරයි මට

සති අන්තෙ අපි යනව මුහුදු වෙරළට
පලූඩා වීදුරුවක් තොලගාන කොට
ඒත් බොඳ වෙලා පේනවා ඔබෙ රුව
සතියට දවස් හය හත
ඔබ වැඩ කරනවා ඇති අට - හත
විදුලියක් වගේ වේදනාවක්
ඇති වෙලා නැති වෙලා යනව එක පාරට

Picture - Brent Heighton, American, After Hours