වැල්ලට වී බලා ඉමි

වැල්ලට වී බලා ඉමි
දිය බටන ඔරු දෙස
අත දෙන්න කෙනෙකු නැති විය
යනු පිණිස දියඹට

Picture - Giner Bueno, Spanish, born 1935

මීදුම

මීදුම දකින විට ඔබ හද
ශෝකයෙන් පලා යන්නෙද
අතරින් පතර යටගිය
මතකයන් ඇදී එන්නෙද

මටත් එහෙමයි මිතුර
එහෙත් මම ආදරෙයි මිහිදුමට

උදෑසන මීදුම තල්ලු කරමින් අහකට
මිදුල අමැදූ ආච්චිගෙ මුහුණ
මැකී නැත තවම
බිඳක්වත් මතකයෙන් බැහැරව

වියළි පොල් අතු මිටක් සමඟින්
අවදිකරමින් ලිප
මිහිදුමට එනු පිණිස ගෙතුළට
අම්මා අරියි කවුළු දොර

හාන්සි පුටුවට වී සීයා
පෙන්වයි මිනිබිරිය වෙත
'කඳු මුදුන් වුණත් පුත
මිහිදුම පැමිණි විට අපැහැදිලි බව'

මිහිදුමත් සමඟම
ඔවුන්ගේ හඬ බැහැර ගිය කල
මීදුම කියන්නේ
වේදනාවෙන් උමතු විය යුතු දෙයක් මිනිබිරියකට!

Picture - Lise Auger, Canadian

සොහොන් ගැබ්

මරණින් මතු සොහොන් කොතකුදු
හිමි නොවේ යැයි සැක මිනිසුන්
වෙන් කර ගනිත් තම සොහොන් ගැබ්

මරණින් පසු
විසිකරමු අපි අපේ හුස්ම
ඈත ආකාසය වෙතට

කිසිවෙකුත් පය නොගසන
කන්‍යාමය බිමක වැළලෙමු
එසේත් නැත්නම් කොහේ හෝ තැනක පස් වෙමු
බර සුසුමන් හෙළන කුඩා මිනිසුන්ගේ පයට
පියවිල්ලක් වනු පිණිස
ඔවුන් පා බැඳි වෙහෙස උරා ගනු පිණිස දිරා යමු

ජීවත් ව සිටින කල
කුඩා කුඩා සත් බලාපොරොත්තු
සිටුවන්නට බිම් නොලද මිනිසුනට
අවැසිද සොහොන් කොත්

අපි පා කර හරිමු අපේ හුස්ම
ඈත ආකාසය වෙතට
දුටුවද ඔබ තාරුකා මල්
රාත්‍රී වන පස මලට ඉහළින් දිලෙන

Picture - Anne Marie Zylberman

අප අතරින් විසල් ගස් බිහිවේවි

දුඹුරු පෑ ලෝකයක
වියළි සුසුමක් වෙනුවට
අපට පුළුවනි
හරිත පැළයක් වෙන්න

අපි හැමෝම
කුඩා හරිත පැළ වුණොත්
ලෝකය දිනක පලා පෑ වේවි
අප අතරින් විසල් ගස් බිහිවේවි

Picture - Vincent van Gogh (1853-1890), Provençal orchard, March - April 1888

ඈත අහසෙහි සිතුවම්

ඔබ සමඟ එකට සිටගෙන
සිටිය හැකි නං නිස්කාංසුව
ඈත අහසෙහි වියෙන
නොයෙක සිතුවම් බලාගෙන

එහෙත් බොහෝ කලකට පෙරය
දැවී ගොස් ඇත්තේ අප පෙම
එහි අළු දූලි මත හිඳ
මා මුළුතැන්ගෙයි උයන පිසින අතර
ඔබ ඔබේ පාඩුවේ පොතක් පතක් කියවන

කවුළුවෙන් එපිට ඈත අහසෙහි
නොයෙක සිතුවම් මැවෙන
ඔබ හෝ මම
එදෙස නොබලන

Picture - Alex Alemany

දුම්රිය තැන සුදු ඇඳුම,

දුම්රිය තැන සුදු ඇඳුම
මැසිමක්ද ඔබ අත
වේගයෙන් දිව එන දන වෙත
හුස්මක් නැතිව අවසරපත් හලන

Picture - Cassandra Gordon Harris

රෝස පැහැය විතරක් මට දෙන්න

සියලු පැහැයන් අතරින් නෙළා
මුදු රෝස පැහැය විතරක් මට දෙන්න
ජීවිතේ රළු විටදි
සිපගන්න

Picture - Allan R. Banks, American, born 1948, Amidst the Roses

වැරදි රටක දිගු සුසුමක්

මට කවි ලියැවෙන්නේ නැත.
නිවැරදිකම එලව එලවා පහර දෙයි.
ස්ටාර්ට කැමැත්ත නොයැවීම
ආනන්තරික පාපකර්මයක් වැනි ව ඇත
ඉතින් මා ජීවත් වන්නේ
වැරදි මිනිසුන් අතර
වැරදි රටක නොවේද?
අස්වීමේ ලිපිය සාදා පෑන් තුඩ පත මත තබා
අවසන් වශයෙන් බලා සිටිමි

කුසද කොන්දද කුසද කොන්දද කිය කියා
කෝච්චිය ඇවිද යනු මට ඇසේ
කොන්ද කියා එක වරම නැවතී එය
දිගු සුසුමක් හෙළනු ඇත සැකෙවින්

Picture - Kimberly Dow, American, Pensive

ඒ නිසයි අම්මේ

පුදුමාකාර දහිරියක් අරගෙන

මේ පාරත් මං විභාගෙ ලිව්වෙ

ලිව්වත් කොචචරක් හොඳට

ෆේල් කරන බව දැනගෙනම

ඒත් හරි අමාරුයි වැඩ කරන්න කඩ පොළක

කඳුළු කොච්චරක් වැටෙනවද හිතාගන්නත් බැරි කොට

කම්කරු කාර්යාලත් කප්පරක් දැක ඇතත් එමට

අපේ පඩි කපන හැටි දනිද කුසගිනි පමණ

උගත් නෝනලා කිව්වට ඇත කියා අපටත් අයිතියක්

ඔව්වා හොයාගෙන ගියොත් රස්සා කරන්නට හැකිද

දවස් හයක් සූරා ජීවිතය දිය කළත් පවට

බස් එකටයි කන්නයි දෙකටවත් ඇතිද

පන්දමක් නැති වුණත්

ඒ නිසයි අම්මේ

මේ පාරත් මං විභාගේ ලිව්වේ

Picture - Natasha Milashevich, Russian, born 1967, Girl in Hat

පැරා උඹට දැනෙනවද ඇහි පියට වැටෙන කඳුළක බර

පැරා උඹ දන්නවද
ඇහැ පියට වැටෙන කඳුළක බර
මෙහේ ඉන්නේ මොකටද
නොතේරෙන දෙයකි මට

ගලක් වගෙ බර හදවත
උහුලගන්න බැරි රිදුමකින් මියෙන කොට
බඩ ගගාවත් ඇවිදින්න බැරි බව
විතරමයි දැනෙන්නේ මට

පහුගිය දා මගේ සෙරෙප්පුව කැඩුණා
කෝච්චියට දුවගෙන යනකොට
මුළු ටවුම පුරා ඇවිද්දත්
හොයා ගන්නට බැරි වුණා එකක් අඩුවට
රුපියල් දාහකටවත් ගන්න
සෙරෙප්පුවක් නැති රටක
රුපියක් පාළොස්දාහකින් මම
පවුලක් ජීවත් කරන්නේ කොහොමද

හම ගිහින් බෑග්ගෙත් හොඳටම
සිප් එකත්  බාගෙට ඇරී ගෙන
පසුම්බියකුත් ගණන් කොට
බෑගෙකක් ගැන හිතන්නෙත් කොහොමද

පොඩි දුවගෙ බෑගෙකත් කැඩිලයි
සාරධා කියනවා ඇහුණ යන්තමට
ගොවි විශ්‍රාමෙට දමා තාත්තත් බලා ඉන්නවා ඔත්පලව
තාම ආවෙ නෑ අපට නං ලියුමක් ගෙදරට

ඇති හැකි මිනිස්සුම තමා
හොරකං කරන්නෙත් රාමෙට
හොඳට හැදුණෙකත් මිනිහෙකුව
කොච්චරක් නං වැරදිද

පැරා උඹට දැනෙනවද
ඇහි පියට වැටෙන කඳුළක බර

Picture - Giner Bueno, Spanish, born 1935

සඳ මුදුව මැවෙන්නැති : ධනුෂ්කා නිෂාදි කුලරත්න

හැඩි ව ගිය චිත්‍රයක

අතීතයේ අස් කොන් වලින්
හැඩි ව ගිය චිත්‍රයක
ඔබ විතරක් හිඳී
පුරා හඳ මෙන්

Picture - Georgi Petrov

වසත් කාලය දුරද කෙකණියන?

වසත් කාලය දුරද
අලන් ගස් වෙත සැඳෑ කල පියඹ යන
කෙකණියන

දිය මං කඩක් දුටිද ඕලු මානෙල් පිපුණ
ගිලන් වුණු තුරු අතර අතීතයෙ යම් දිනක
නවාතැන් ගනු පිණිස ඉඩක් නොලදිද තවම
හිත පුරා සුව සපිරි කෙම් බිමක

තලා මං තලා ගිම් සමේ බිම් තැනි තලා
පියා නුඹ පියාපත් යටින් ඇවිදන් ගියෙද
නිවා ගිම් නිවාලන බිමක් නොම හමුවිණිද
ඉතින් තව තනිකඩද කෙකණියන

Picture - Sergey Samsonov

කටු ඇමිණුණු මිනිස්සු

තරු එක දෙක ඇහැරෙයි
කඳු ඉහළ පියැසිවල
ආකාසයට යන පාර
මේ මේ ය මුමුණමින
හිටි හැටියෙ හඬ නඟන
වේල් පෙරහැරක ගමන
කඳු නිම්න අතරේ
පාව යයි දිය වෙමින
සසර ඇවිදිමින් කළ
කුඩා ලොකු පවු සැවොම
ගෙවී යන්නට කියා
එක පෙළට පැද්දෙත්
කටු ඇමිණුණු මිනිස්සු

Picture - Elizabeth Keith, British, 1887-1956, Wonsan, Korea

මා වැරදිදැයි ඇසූවෙමි

හදිසියේ පියෑඹුවෙමි
මිතුරියගේ නිවහනට
හේත්තුව හුරුපුරුදු ඉස්තෝප්පු කණුවට
මා වැරදිදැයි ඇසූවෙමි මම

කලකට පෙරාතුව මම
එතැනටම වී
හැඳ සිටි වූල් කබායෙහි
සියුම් ලොම් ගලවමින්
සඟවාගෙන සීතලෙන් ගැහෙන දෑත්
මා ඔහුට ආදරය කරන බව පැවසුවෙමි
එවන් උදා සන්ධ්‍යාවන්හි
ආදරයෙන් මුසපත් ව උන්නෙමි

මා ඇවිද ගිය එක ඈතට
වැරදිදැයි ඇසුවෙමි මම ඇගෙන්
ඈ කිසිත් නොකියා ඈ අත
තැබීය මා සුරත මත
වියපත් ව ගොස් තිබිණි ඇගේ අත
මගේ අත තරමටම

Picture - Elena Kukanova, Russian, born 1979

21 March: World Poetry Day

Happy Poetry Day!!

http://en.wikipedia.org/wiki/World_Poetry_Day

 

Picture - Josephine Wall

වැස්සට තෙමුණු මහ පාර

ලිස්සන සුලුය හැම දෙයම
මත් වුණ වැනිය මහ පාර
වැස්සට තෙමුණු හැමදාම
කොච්චර අකීකරුද?
ක්ලචය හා බ්‍රේක් පැඩලය

Picture - Mark Lague, Canadian

දන්නවාද වස්සානේ හිරිකඩ හීතල?

වසන්තයේ අතු අතරින්

සිනා සලන හිරු එළියේ
දන්නවාද වස්සානේ හිරිකඩ හීතල

වැසි වට දා නඟා ගිගුම්
කඳුරු පිරී දිය කඳුළින්
මල් පුබුදා නටන නැටුම්
හරිත නිම්නවල
වැසි දිය හා දියබත් වෙයි
දේදුනු ඔක්කොම

සේද ඇඳුම් පාට රැඟුම්
මඳ පවනේ දුල මල්කම්
කියුඹු රොදෙහි රඳවා හිම
සීතල සේරොම
මුතු කිරුළක් කියා හිතන්
පැළඳුවාට හිස

දන්නවාද කොපමණදැයි රිදෙන හිතක බර?

Picture - Graham Gercken, Australian, born 1960, Autumn Lakeside

කුමර මිරිවැඬ සැඩද හී තුඩු මෙන්

අසනි වරුසාවක්
සඳෙහි තැන තැන පුළුස්සා දැමු
අසනි වරුසාවක්

පෙඳෙහි රස හව් පතා පූදින රන්
ලකල කුසුමක අමා පිරි ලවනින්
උරා කවි පද නුරා නික්මුණු පෙම්
කුමර මිරිවැඬ සැඩද හී තුඩු මෙන්

ගඟක ආදර වියරු රළ උතුරා
ගොර බිරම් මැද පිට ආර ගැලුවා
ගොදුරු කරගෙන හදක රූ සොඳවා
ගොම්මනෙහි ගොලු වුණිද පෙම් කුමරා

Picture - Thomas Graham, Scottish, 1840-1906, Alone in London

අඩ අන්ධකාර සන්ධ්‍යාවක

අඩ අන්ධකාර සන්ධ්‍යාවක
සියල්ල සීතලෙන් ගල් ගැසී මෙනි
ඉඳහිට කඳු මුදුනක් දෙකක්
අවුලවයි ටෝච් එළි

Picture - Alexei Zaitsev, Russian, born 1959, Scents of Summer

කෞමදයාණන

කෞමදයාණන
තමර විලක සිට ඔබ මට මුණ ගැසුණා ආයෙම
ඔබ මට මුණ ගැසුණා
කිලිටිව ගිය හෙළ පත් අකුලාගෙන
ඔබ ම ඉවත බැලුවා

රජ කුල සිරිතට සුදු පියවිලි අතුරා
මා අත ගත් දිනයේ
ඔබ මුව බැබළුව සැළමුතු සිනහව
මැකී ගිහින් තිබුණා

නෙක නෙක ලාලාසාවන් ලෝලන පා
තඹර පතක වෙළිලා
මා රිදවන්නට තතනන ඔබ දැක
අවසන් සුසුමත් අහසට විසි කෙරුවා

Picture - Paul W Ruiz, Australian

සිත සිඳ බිඳ දා ගිය ලලනී

ධරණි විභූෂණ පුෂ්කරණී
සිඳි පැහැසර බිම කටු ඇමිණී
ගගන විලෝපන සසඳ මෙනී
පිස දමමින් බඳ රළ කමණී

කළුවර කල හද වෙත පැමිණී
එළිය කදෝපැණි නොමැති වැනී
සිත සිඳ බිඳ දා ගිය ලලනී
දැක සැඟවිණි ගඟ දිය රමණී

Picture - Pierre-Auguste Renoir, French, 1841 - 1919, "The Skiff"

කුමන කැඩපතද බොරු කරන්නේ

ආදර කතාවක් විඳ නිමා වූ කල
මා මුහුණ පෙනේ කැඩපතින්
රන්වන් රෝස මලක් මෙන්

එහෙත් කිසිදු හැඩයක් නැති ව
අවපැහැය දරමින්
අහෝ යැයි සිතන්නට සිතෙන මුහුණකි
සාප්පුවේ වීදුරු තුළ
බසයේ කවුළු තුළ
හැමවිටම පෙනෙන්නේ

කවර කැඩපතද බොරු කරන්නේ

Picture - Chen Yifei, Chinese, 1946 - 2005

මානය

"අන් අයට අවමන් කරන හෝ පහත් කොට සලකන හෝ ඊර්ෂ්‍යාව, ක්‍රෝධය, වෛරය, පලිගැනීම ආදී සිතුවිලි පහළවීමට මානය මූලික හේතුවක් වෙයි.

මානය කොටස් තුනකට බෙදේ.

එනම් හීනමාන, සදිස මාන, සෙය්‍යමාන යනුවෙනි.

හීනමාන නම් අන් අයට වඩා තමා පහත්ය, හීනය, අඩුය කියා හැඟීම් ඇතිවීමය. මෙය රූපය, පෙනුම, උගත්කම, කුලය, ධනය, බලය නිසා ඇතිවිය හැකිය. මෙසේ හීනමානයෙන් යුතු පුද්ගලයා උසස් යයි ඔහු හෝ ඇය සිතන අයට බැණීමටද නින්දා කිරීමටද පහත් කොට කතා කිරීමටද පෙළඹේ.

සදිසමාන නම් සමානකම් නැතත් තමා අන් අයට සමාන කරගෙන කටයුතු කිරීමය. එසේ සිතාගෙන “ මමත් දන්නවා, මමත් එකයි, එයත් එකයි, මම කාටවත් දවෛනි නෑ. ආදී ලෙසින් පවසමින් තවත්  කෙනෙකුට අවමන් කළ හැකිය.

සෙය්‍යමාන නම්, තමා අන්අයට වඩා උසස්ය. කියා නිරන්තරයෙන් සිතාගෙන සිටීමය. මෙසේ සිතාගෙන හැබෑවටම තමාට වඩා අධ්‍යාපනයෙන්ද, චරිතයෙන්ද, ගුණයෙන්ද, පැවැත්මෙන්ද, ධනයෙන්ද, පෙනුමෙන්ද වැඩි හා උසස් අයට පවා අවමන් කරයි.

ගුණ නුවණින් යුතු පුද්ගලයා මෙම තුන් ආකාරයේම මානයෙන් බැහැරව නිරහංකාර සහ උපේක්ෂා  සහගත ජීවිතයක් ගත කිරීමට උත්සාහ කරයි.

මොලොව සියල්ල අනිත්‍යය.
අපගේ ජීවිත ගමනද මොනයම් දවසක, කවර වේලාවක, කුමන හේතුවකින් අවසන් වේදෝයි ස්ථිරව පැවැසිය නොහැකිය.
තම තමන්ගේ ජීවිතවල අඩුපාඩුවෙත් නම් නිවැරදි කරගෙන, යහගුණ දියුණු කරගෙන සත් පුරුෂයන් සේ ජීවත් වන්නට උත්සාහ ගනිමු."

බත්තරමුල්ල සුදර්ශනාරාම සෙනසුනේ අනුශාසක
ආචාර්ය මිරිස්සේ ධම්මික හිමි

Source - http://www.lakbima.lk/index.php?option=com_content&view=article&id=35085:2014-03-10-05-08-17&catid=58:urumaya&Itemid=80

Picture - Normand Boisvert, Canadian, Born 1950, "Reflet bleu"

කඳුබඩ නිවස

දිනෙක මා පොහොසත් වුවොත්
ඔබට දෙමි මා කඳුබඩ නිවස
ගණ වන පෙතක් මත අතුරන්න

කඳු වස්ත්‍ර මිහිදුමෙන් පෙගෙන හැටි
කඳු උවන් මිහිදුමෙන් මිදෙන හැටි
උදා දිවා නොතකා
එක ම ඉරියව්වෙන් බලා ඉන්න
තුරු මුදුන් අතරින් මිදී
වැටුණු තුරු තොල් සිපගන්න
ලයාදරෙන් හිරු විදන
එළි පුඤජ ඉරි දැක ගන්න

සන්ධ්‍යා සමයේ විඩා නිවනට
මිටියාවත් මුව වෙත ඇදී එන
කෝපි පෑ වලාකුළක්
වෙතට ඉඟි මරන්න
පොතක් සහ පැන්සලක් සමඟ
හැකිද ඔබ හට නිවහනක් අතුරන්න

කාත් කවුරුවත් නො එන ඉසව්වක
කාත් කවුරුවත් මා එහි සිටින බව නොදන්නා ඉසව්වක

Picture Owner - Unknown
Picture Place - Bieszczady Mountains, Poland
Picture Source - Green Renaissance

අරුමැති කවියක සැඟව රාත්‍රිය

අරුමැති කවියක සැඟව
සුසුමක් හෙළයි රාත්‍රිය
තවම සඳ පායා නැත
අඳුරු වන පෙත ඉහළත

මට දැනේ ඔබෙ සියුම් සුසුමක බර
සිහින් තුරු රිකිල්ලක් සලිත වන හැම වර
ජීවිතේ තද මොහොතක
'ඔව්, අපට පුළුවන්' කොහොම හරි
කියමු අපි පියසඳ

Picture - Emile Friant, French, 1863 - 1932

සමරක අමොඳය

හද මත නිම් නැති නිලුපුල් බඳුනක
සමරක අමොඳය පිරිලා
බිඳ බිඳ හඬ සෙලවුණු ගිගිරක නද
සවන පුරාවට එතිලා

නිලුපුල් බඳුනක
සමරක අමොඳය පිරිලා

සන්ධ්‍යා සමයයි එළඹැත්තේ
සොඳුරිය උණුසුම කිම නැත්තේ
ඔබගේ හදවත රසයෙන් මුසපත්
තේ බඳුනට ඉඩ එළිපත්තේ
සොඳුරිය කිම ඔබ තව නැත්තේ

Picture - Suad al-Attar (Iraqi, Contemporary, b. 1942): Couple with a Bird of Paradise, 1996. Oil on canvas, 35.5 x 45.7 cm. Private Collection

භෞතික විද්‍යාඥයෙකුට බිරිඳකව

සරසවියේ භෞතික විද්‍යා ලැබයට වී හිඳිමි
කෙමෙන් කෙමෙන් ළං වේ මැදියම් රැය
පැරණි සංගීත වාදනයක මන්ද්‍ර ස්වරය පැතිර යයි අවට
Quantum mechanics - what is it?
අයෙක් අසයි මාගෙන්
Roy J. Glauber,
අහෝ මාද උන්මාද ඔබද

අසන්නට වෙන යම් දෙයක්
ඇත්තේම නැද්ද මාගෙන්

දරුවා, දැන් වළදනු කඩල අහුරක්
දිග හරියි මේසය මසට කඩල කර කොට සැදූ ගතක

මම මත් වී පසු වෙමි
අධිකතර ස්වපනයකින් දැන්

[ඇයි සාහිත්‍ය ලැබ් පිහිටුවන්නට බැරි සරසවියේ
ඉන් එකක මා විද්‍යාඥයෙකු කරන්නට බැරිද
නො අසා ම ගරාවැටෙමි
කුඩා අඬු මතට]

Picture Courtesy - http://www.news.harvard.edu/gazette/2005/10.06/01-nobel.html

කඳුකර මං - මැන්ටල්

කඳුකර මං 1 - ඉලුක් යායක් අතර

කඳුකර මං 2 - ටොපි කොළ තරගය

මහ පාර දිගට ලයිට් කණු ඇත. ඒවායෙන් විදුලිය පැමිණ බල්බ් පත්තුවෙන බව තුන වසරේ ගුරුතුමී කීවා මතක ය. අම්මා සමඟ නගරයට ගිය දිනක තොරණකට ගසා තිබූ බල්බ් දැක ඇති මුත් දවල් නිසා ඒවා පත්තු කර නැති බව අම්මා කීවා ය.

මහ පාරෙන් ඈතට තිබූ අපේ ගෙවල්වලට ලයිට් කණු ආවේ නැත. ලයිට් නැතුවට චිමිනි ලාම්පු දෙකක් හා පිත්තල ලාම්පු කිහිපයක් අපේ ගෙයි විය. ආච්චී ගොම්මන් වී ගෙන එන විට ලාම්පු තෙල් දමා ඒවා පත්තු කරයි. අපේ සීයාගේ පැට්ටොල් ලාම්පු එළිය පරද්දන්නට නම් ලයිට්වලට පුළුවන් වෙතැයි මම නොසිතමි. එහෙත්, පැට්ටොල් ලාම්පුව පත්තු වූයේ විශේෂ අවස්ථාවකට පමණ ය.

කමතේ ගොයම් පාගන දවසට කමත අසල එල්ලන්නේ පැට්ටෝල් ලාම්පුවකි. සීයාගේ මී හරකුන් නැති වී ඔවුන් කන්දෙන් එහාට ගාටා කන්දෙන් එහා පැත්තේ ගමෙහි කුඹුරුවලට පැන පාඩු කර තිබුණු අවස්ථාවේ ඒ ගමේ කුඹුරුකරුවන් අපේ ගෙදරට පැමිණියහ. එහිදී සීයාත් පැමිණි අයවලුත් අලාභ හානි කිරා හෙට්ටු කර ගද්දී අපේ ගෙදර පත්තු කර තිබුණේ මේ පැට්ටෝල් ලාම්පුව ය.

එය පත්තු කරන විට අසලට වී බලා සිටීම මට මහත් විනෝදයක් විය. ලාම්පු හිසේ එල්ලී ඇති මැන්ටලය කුඩා අපට සුන්දර වස්තුවක් විය. මැන්ටලයේ උඩ කොටස ඇසට පිය උපදවන අලංකාර රෝස, නිල් පැහැයන්ගෙන් යුක්ත විය. ලාම්පුවට තෙල් පුරවා  එහි හුළං ගැසීමට ඇති පොම්පයෙන් හුළං ගැසීම බලා සිටීමට කදිම ය. ඉන් පසු, ගින්දර ඇතුළු කිරීමට ඇති සිදුරෙන් ගිනි ලූ රෙදි කැබැල්ලක් වැනි යමක් ඇතුළු කොට සුළං පාලනය කරමින් ගිනි අවුළයි. චූස් හඬක් නඟා සුළඟ සමඟ ඉහළ යන ගින්න මැන්ටලය වැළඳ ගනී. ඉන් පස්සේ නිකුත් වන්නේ අලංකාර සුදු එළියකි.

මහ පාර දිගේ තවත් දුරක් ගිය විට පාර අයිනෙන් ගලා බසිනා ගල් ඔය අසු වේ. මද්දහන අවු රැළි නොතකා ලයිට් කණු සෙල්ලමේ යෙදෙමින් දුවමින් නැවතෙමින් හති අරිමින් ආ අපේ ගමන නැවතුවේ ඔය දෙසින් ආ අද්භූත හඬකි.

"හ්...ම් හ්....ම්" ඈ ලෙස අපට ගෙවල්වලට ගොස් හඬ ගා පෙන්විය නොහැකි අමුතු අන්දමේ හඬක් නැවත නැවතත් මතුවන්ට විය. ජෝතීත් මාතාත් මමත් බිය වී මූණින් මූණ බැලීමු. පෙනෙන තෙක් මානයක් කිසිවෙක් නැත.

"දුවමූ.."

මාතාගේ හඬින් අවදි වූ අපි හිස් ලු ලූ අත දුවන්නට වීමු.

"අපේ අපුච්චා කියනව ඇහුණා.. මේ ඔයට මිනිස්සු මරල දැම්මලු"

ජෝතී දුවන අතරේ කෑ ගසා කීවා ය.

"අපේ සීයලා කතා වෙනවා මටත් ඇහුණා.."

 මමත් කීවෙමි.

"සමහර මිනිස්සු මැරුණ ම හොල්මන් වෙනවලු.. හොල්මන් වෙන්න ඇති.."

 ඊළඟ ගමන අපි පණ කඩාගෙන දුවන්නට වීමු. ඔයට විරුද්ධ දිසාවේ වූ වෙල් යාය මැද්දෑවටම දිවවිත් ය අප නතර වූයේ..

"දැන් කොහොමද ගෙදර යන්නේ"

ජෝති ඇසුවාය.

"අපි මොකද කරන්නෙ දැන්"

"මේ කුඹුර දිගේ ගෙවල් පැත්තට යන්න නියරක්වත් නෑනේ"

ජෝතීත් මමත් පෙළට ඇසුවෙමු.

"කටු අකුල් මේ.."

මාතා කණ්ඩිය දිගට වැටී තිබූ කටු පඳුරු පෙන්වූවාය. අප නැවත සිටි නියර ඔය වෙත ගලා බසිනා කුඩා දිය පහරකට මායිම් ව තිබූ අතර ඉන් එහා වූයේ මඳක් උස කණ්ඩියකි. කණ්ඩිය ඉස්මත්තේ අප ගෙවල් දෙසට හැරුණු වෙල් යායවල් විය.

ජෝතී කෝටුවක් ගෙන කටු පඳුරු තලන්නටත් අදින්නටත් වූවා ය. රබර්  සෙරෙප්පු පයලා එහි නැඟීම සිතීමටවත් නොහැක. ආපහු හැරී හොල්මන් ඔය වෙත යාම නම් කොහොමටවත් කරන්නට බැරි ය.

"මෙතැනින් නගින එක කොහොමටවත් කරන්න බෑ ජෝතී.. අපි තව අරහෙට ගිහින් බලමු"

මම කීවෙමි.

තවත් ඈතට යන විට වේල්ලේ කටු නැති තැනක් හමු විය. බෑග් ගලවා වේල්ල උඩට විසි කළ අපි කණ්ඩියෙන් මතු ව තිබූ ගස් මුලක එල්ලී ඉහළ නැඟ ගතිමු.

පෙනි පෙනී තිබූ ගල් ඔය පාලම අසලට ඒමට අපට කොපමණ වෙලා ගත වීදැයි කවුරු නම් දනීද?

මාතාගේ ආච්චිලාගේ ගෙදර තිබුණේ පාර අයිනේ ය. දවල්ට කෑම කා හවස ගෙදර යනාවායි මාතා එහි ගියා ය. ජෝතීත් මමත් හතිලමින් පාලම අයිනේ වූ මාර කොටයක් මත ඈඳි ගතිමු.

Picture 1 - Gilles Bedard, Canadian, Born 1954, "Le Paturage"

Picture 2 - http://en.wikipedia.org/wiki/File:Mantle.jpg

ආදර කතාවේ ඔබ යන්න ගිය කොටස

කුණාටුවට ගසා යමි
හිම තුඩින් ඇන ඇන
වෙරළ තුඩක නවතිමි
මායාවක් නොවෙන වේදනාවක
අකුණකින් හිරි වැටී
නිදි වැටී මෙන් පසු වෙමි
ආදර කතාවේ
ඔබ යන්න ගිය කොටස
විතරක් හිතින් ගෙන
වළලමි

Picture - George Dedoyard, Canadian, "Les Parasols Jaunes"

පෙනෙන්නෙ ම දියවෙන කඳුළු බිඳුවක්!

පහුකරන්නැති නොයෙක ගම් බිම් එක පයින්
ඉර උදා වෙන්නට කලින්
දේශයෙන් පලා යන තහනම් සිරකරුව

එහෙත් පැන නැති අරුම
මගෙ හද වැටින් තව ම ඔබ

සිසිරය, හිම සමඟ ගිනියම
ලියන හැටි ඔබ රස කර කර
එහෙත් ඔබෙ හිම මිදුණු හදවතේ
පෙනෙන්නෙ ම දියවෙන කඳුළු බිඳුවක් මට

Picture - Murman Kutchava, Georgian, born 1962

සරදම

දියට බට පා සොයා එන
මසු කැල මෙන්
නොයෙක් සිතිවිලි පැමිණ
කලඹයි ම'සිත

පා* ගිල් වූ බැවිනි දිය* වෙත
නොයෙක් සරදම් මෙලෙස

*ජීවිතය *සසර

Picture - Joseph Kleitsch, American, 1882 - 1931, "Enchantment"

ඔබෙන් මා මුදා ගත නොහැකි ව

ඔබෙන් මා මුදා ගත නොහැකි ව
උරණ වූහ මා යෙහෙළියෝ එකල්හි

සියල්ල වෙනස් වී අද
ඔවුහු කිසිත් නැත අසල
තැන තැන විසිර ගොස් අප
එහෙත් මගෙ හද මත
ඔබට පිදු පෙම තවම
ලියලයි අක්කපාන පතක මුල් මෙන්

එඬරු බිඳකවත් කහටක් නැති හෙයින්
සුදු ව ගිය කළු ලෑල්ලෙහි
ආදරය හැර මට
කිසිත් නොපෙනේ

Picture - Kyoko Hunt, Japanese, "Snow, Winter"

සිත ම ය බල පවත්නේ

සොහොන්පල්ලෙකු වුණොත් මා

මෙ'වන වෘන්දාවෙ
සිත තනා ගත යුතුයි
ඇසි පියන්නට
තුරු හිසක් යට

සිත ම යි
හැමවිට ම
හැමතැන ම

මිනිසුන් අතර
මහත් ගොස් මැද
දුක්ඛිත මුහුණු, පරුෂ වචන 'තර
හිඳින්නට වුව නිදුකින්
සිත ම ය බල පවත්නේ

මෘගයෙකු මෙන් නොවියරුභාවයට සේ මැ
මුව පොව්වෙකු මෙන් තිගැස්සුම්මුක්ත බවට
වන පෙත ද නගරය ද
ගැමි බිම ද සති පොළ ද
නිවස්නට එක හා ම

Picture - Walter Crane, British, 1845 - 1915, "Diana"

හොඳ ම මිතුරියට ලියමනක්

ජීවිතේ වෙහෙසද බරද
ඉස්සර වගේ නෑ නොවෙද
සටනකිය හැම විට හැම තැන ම
පෙළා සුසුමක් ඉවත යන

ඔබත් නැඟිටිනවද හතරාමාරට
උයනවද පිහිනවද සේරොම
ආච්චිට සනීපයක් නැතුවද
එක්ක යනවද බෙහෙත් දාන්න තවම

අයියත් තාම රටද
අක්කගේ බබා දැන් ලොකුද
බලාගන්නවද ඔබ ඈව
මගෙ වගේ ඔබගෙත් බරද
තනිකඩ වුවත් ජීවිතය

ඉස්සර අපි හැම හවස
කඩචෝරු කන්න කඩ මණ්ඩියට
දුවගෙන ගියේ කුරුල්ලන් වගේ
ඒ හැම දවසකම ඔබ මට
අරන් දුන් චොකලට් කූරු පෙට්ටිය
තවමත් සුවඳ දෙනවා
මතකයෙ විටින් විට

ගස් වැල් ගැන ලියන්නේ කොහොමද
තවමත් කඳු යායවල් එහෙමද
දුටු සතුටු මලක් නෙලා නිම්නෙකින්
එවනවද මටත් සතුටු වෙන්නට

හරිත පැහැ කඳු බෑවුමෙන්
කවදාවත් නොකිව් ආලයන්
සුළඟට ගසා යනවද
නො පෙනී යනු පිණිස ම
සුළං කෝඩයකට විසිකරමු අපිත්
මොකටද තියාගෙන
රිදෙන මතකයක් මිතුරිය

Picture - Eugene Lushpin, Russian, born 1966, Night Scene

කඳුකර මං - ටොපි කොළ තරගය

1 කොටස - කඳුකර මං - ඉලුක් යායක් අතර

ගම්බද ප්‍රදේශය හෙමින් හෙමින් නිසොල්මන් විය. ජෝතීත් මමත් අලුත් අවුරුද්දේ යළි පාසල් යාම ඇරඹුවෙමු. අප හට කඳු ඉහ ගෙදර මාතාත් එකතු විය. ගෙදර සිට මහ පාර වෙත අප ආයේ ගල් ඔය දිගේ වැටී ඇති උස් කණ්ඩිය මතිනි. හෝඩියේ හා දෙකේ පන්තියේදී නම් අපේ අම්මලා අපව මහ පාර වෙත ඔසවාගෙන පැමිණ සීටිබී බසයට භාර දුන්හ.

සියුම් හ්ම් සද්දෙන් පටන්ගෙන හඬ වැඩි කරන බසයේ පැමිණීම අපට ඇසෙන්නට ගන්නේ බස් නැවතුමේ සිට හැතැප්මකටත් එහා සිටය. වටැති කඳු බඳහි හැටෙමින් දෝංකාර දෙන එහි සියුම් හඬ පවා හඳුනා ගැන්මට අපේ කන් සමත් වේ. ඇතැම් විට එහි මුල් හ්ම් හඬ අපට ගෙදර සිට පාරට දුවන්නට අණ දෙන හඬ වේ. ඒ හැම විට අප පාරට දිව ආවේ කුළු මී හරකෙකු අප පිටුපස එලවාගෙන එන්නාක් මෙනි.

අප බසයට නැඟුණේ ගල් ඔය හරහා වැටුණු පාලම ළඟිනි.  එහෙත් පාලම ලෙඩ ගන්ට වූ තැන පටන් අපගේ සීටිබී ගමන් අහවර විය. පාලම පිරියමට කියා මහ පාර වසා දැමිණි. එවක් පටන් ජෝතීටත් මාතාටත් මටත් අපේ ගම්දොරුවේ අනෙක් කොලු කෙල්ලන්ටත් පාසල් බඩ ගාන්නට වූයේ පයින් ය. පාලම ළඟ හිට පාසලට හැතැප්මක දෙකක දුර විය.

"ඕක ඒ හැටි දෙයක්යැ චූටි. අපි ඒ කාලේ ගුරුන්නාසෙලහා ගිය හැටි දන්නවා නං.."

සීය හිනා විය.

"ඒ දොහේ උඹලට වගේ අපට පාරවල් තිබ්බ එකක්යැ.. තනිකර කටුඅකුල.. කැලේ පාදාගෙනයි අපි ඉස්කෝලෙ ගියේ.. උඹලහැ ආච්චිට හෙම ඒ කාලෙ ඉස්කෝලෙකට යන්ට කාරියක් නොවුණෙත් ඒ නිසා නොවැ.. අඩි මං දිගේ සතා සීපාවගෙන් බේරිලා නඩෙත් එක්ක යන එක එක අතකට විනෝදයක් වුණා.."

"එක දොහක් මහා වැහි කෝඩෙ ඉස්කෝලෙ යන්න පිටත් වුණා කියමුකෝ.. අනිත් උන් ඇවිත් නොහිටියත් පිටත් වුණු ගමන ආපස්සට අඩිය තියන්න හිත දුන්නෙ නෑ.. තනියමම යන්ඩ පිටත් වුණා ඕං.. එන්න එන්න ම වැස්ස සැර වෙනවා.. මොර සූරන වැස්ස.. යමරෙට අකුණු ගහනවා.. විදුලි කෙටිල්ලෙන් ඇස් නිලංකාර වෙන තරං.. ඉහට අරගත්තු ඉලුක් අත්තත් බිමටම කඩන් වැටිල.. ඒත් මොකෑ.. වැස්සෙ සද්දෙත් එක්ක මං තව තවත් හයියෙන් ඉස්සරහටම ගෑටුවා.. යන කොට යන කොට මල්ලැහව ඔය දෙගොඩ ගලලා ඉවුරවලුත් ඇදගෙන ඉස්සරහට දුවනව.. ඉතිං කොහෙ යන්ඩෙයි..  ආයෙම ආපස්සට හැරිල කොටි හඬට ගැස්සුණු මුවෙක් වගේ අඩිය තියන්ඩ ගත්ත ගත්තමයි ආයෙ නැවතුණෙ ගෙදර. ඒ එනකොට උඹලහෑ ලොකු අත්තම්මයි මුත්තණ්ඩියි දෙන්නාම බය වෙලා මඟ බලන් ඉන්නව ඕං"

"බාගෙදාට කොලුවො, කොච්චර දහිරිය ගත්තත් සමහර එව්ව ජය ගන්ඩ බෑ තමයි.. ඒත් ඉතිං උඹලට මොන බාධාවක්ද.. මහපාරක් ම තියෙන කොට ඈ.."

ගැහැණු ළමයෙකු වුවත් සීයා ඇතැම්විට මා ඇමතුවේ "කොලුවො" කියා ය.

"සීයලගෙ කාලෙ මෙහෙම බස්, පාරවල් තිබිල ම නෑ. සීයලා ඉස්කෝලෙ ගිහින් තියෙන්නෙත් පයින්." මම ලොකු අක්කලා පිටුපස දිව යන අතරේ මාතාටත් ජෝතිටත් කීවෙමි. "ඇත්තද..?" ඇස් ලොකු කරගත් මාතා මා දෙස බලමින් ඇසුවාය. එක රිත්මයකට පා තබමින් පාසල් යන අක්කලා පසුපස දිවීම පාසු නැත. ඔවුන්ගේ වේගය අල්ලා ගැනීමට අප හට දුවන්නට සිදු විය. අප බෑග් මලු කරේ දමාගෙන පාසල් ගිය නමුත් ලොකු අක්කලා නම් පාසල් ගියේ පිළිවෙලට ඇහිරූ පොත් ගොන්නත් පැන්සල් පෙට්ටියත් ළැමට ගොනු කර ගෙන ය.

මෙ විට වැස්ස තුරල් වී තිබීම හොඳය. වැසි දවසට මං දිග කැලති මඩ දියෙන් අපේ කුඩා කකුල් දියබත් විය. සෙරෙප්පු කූට්ටං මඩ බින්දු ඉහළ දමමින් සුදු ගවුම් තිත් ගවුම් කළේය.

පාසලට ගොඩ වන අපි වැඩ ඇල්ලුවේ මිදුල් හා පන්ති කාමර අතු ගෑමෙනි. අතු ගාන විට තදින් දූවිලි නැඟීමත්, සුළං ඇති කල අතුගාන කොළ නැවත ආපස්සට දුවන්නට වීමත් මායිම් නොකළ අපි අපේ වැඩය කරගෙන ගියෙමු.

අපේ පාසල පසෙකිනි මල්ලැහැව ඔය ගලා බටුයේ. පාසල තවත් පසෙක විටින් විට වැඩ කළ නමුදු පුරන් ව ගිය කුඹුරකි. ඉනික්බිති ඉවක් බවක් නැති රබර් වතු ඈතට දිව යයි.

අලුත් වාරයක්, අලුත් අවුරුද්දක් නිසා පාසලේ එකම ගාල ගෝට්ටියකි. පසුගිය වාරාවසානයේ ශාලාවල එක පෙළට අහුරා ගිය තම පුටු ඩෙස්කු හොයමින් ළමයි ඒ මේ අත දිව ගියහ.

මමත් ඩෙස් බංකු හොයන පෝලිමක් අස්සෙන් රිංගා ගොස් අපගේ ඩෙස්කුවත් කුඩා පුටුවත් සොයා ගතිමි. අලුත් පන්තියට ගෙන ගිය ඩෙස් බංකු අහුරාගැනීමෙන් පසු උදෑසන රැස්වීමට සීනුව නාද විය.

විදුහල්පතිතුමා එළිමහන් වේදිකාවේ සිට අලුත් අවුරුද්දේ පළවැනි කතාව කළේය. අපි පාසල් මිදුලේ එක පෙළට හිඳගෙන ඇහුන්කන් දුනිමු. උදෑසන කතාවෙන් පසු අලුත් පන්තියේ හිඳ ගැනීමට ඉඩ ලැබිණි. එක ඩෙස්කුවක අපි තිදෙනෙක් සිටියෙමු. මගේ ඩෙස්කුවේ එහා කොණේ සිටි ළමයා සැර වැර වූ බැවින් වෙනදා මෙන් ම අපට පළවැනි පේළිය අයිති විය.

අලුත් අවුරුද්දේ අලුත් පන්තිය අප තුළ නැවුම් බවක් දනවා තිබිණ. තිලකා ටීචර් අපේ අලුත් පන්තිය භාර ගුරුතුමී විය. සුදු පාට බොත්තම් වටේ පේපර් රිබන් අල්ලා අම්මා තැනූ රතු රෝස මල් පොකුර ගෙනවිත් ගුරු මේසය උඩ තියන්නට මම කල්පනා කළෙමි.

ගිය වාර විභාගයේදී මට වුණු ලැජ්ජා සහගත සිදුවීම අලුත් අවුරුද්දත් සමඟ කට්ටියට අමතක වී ඇති හැඩ ය. මොනතරං හොඳද? දෙසැම්බර් වාර විභාගයට පිළිතුරු ලියන්නට අපි පුටු තියා බිම වාඩි වී හිඳීමු. ගුරුතුමිය කියවන අතරේ ප්‍රශ්න ලියාගෙන ඉන්පසු පිළිතුරු ලිවීමයි අප කළේ. වැසිකිළියට යෑමට ඕනෑකමක් වූ මම ගුරුතුමියගෙන් අසන්නට පැකිළෙමින් සිටියෙමි. ඒ අතර නැඟිටගත් රත්නපාල ගුරුතුමියගෙන් වැසිකිළි යෑමට විමසුවේ ය. "විභාගේ පටන්ගන්නකංම හිටියද ඒකට යන්නත්" ගුරුතුමිය මඳක් හයියෙන් කෑ ගෑවාය. "හා.. යනව යනවා" රත්නපාල දිව ගිය අතර මම එතැන ම ගල් ගැසී බලා සිටියෙමි. ඉතින් ඉන් පසු සිදු වූ දේ කියන්නට ඕනෑද?

පළවැනි පරිච්ඡේදයෙන් පසු අපි ගෙදරින් ගෙනා බුලත් හුරුලුත් රැගෙන ගුරුන් වැඳුමට ගියෙමු. දණිස් රිදෙනවා යි අන්තිමට අන්තිමට එකෙකු දෙන්නෙකු කෑ ගැසුවත් මෙය ප්‍රීතිමත් රාජකාරියකි. "හොඳට ඉගෙනගන්න ඕනි.." "සුබ ම සුබ අලුත් අවුරුද්දක්" හැම ගුරුවර ගුරුවරියකම අප හිස අත ගා කියත්. පසුගිය වසරවල ගුරුවරු අප හඳුනා කතා කරත්.

ලොකු අක්කලාට පාසල් අරින්නට කලින් අපේ පාසල් කාලය නිම වේ. ඉන් පසු කිසිදු හදිස්සියක් නැතුව ම අපි ගෙවල් බලා පිටත් වෙමු.

"අව්ව තමයි සැර" මාතා කියයි. ජෝතිත් මාත් එය අනුමත කරමින් හිස වනමු. දිගු පටිවලින් එල්ලුණු වතුර බෝතල් කරකවමින් අපි ටික දුරක් පාර දිගේ ආවෙමු.

"අපි ලයිට් කණු අල්ලන සෙල්ලම කරමු. එතකොට ඉක්මනට යන්න පුළුවන්.."

මාතා කියයි.

"ඒ මොකක්ද?"

ජෝතිත් මමත් අසමු.

"එක ලයිට් කනුවක හිටන් අනෙක් ලයිට් කනුවට දුවන සෙල්ලම. පළවැනියා තමයි දිනුම්.."

 "ඒ පාර ඒ මොකක්ද..? ටොපි කොළ සෙල්ලම අහවරද?"

පසු ගිය ටිකේ අපි පාසලේ සිට ගෙදරට එනකල් ම ඩෙල්ටා ටොපි කොළ ඇහිලුවෙමු. ජෝතීට රේඩියෝ පෙට්ටියෙන් ටොපි කොළ වැඩිපුර ම එවන කෙනාට තෑගි දෙන තරගයක් ඇසී තිබිණි. ටොපි කන්නට සල්ලි නෑ කියා තරගය අත හළ යුතුද? මහ පාර දිගට අපි ටොපි කොළ එකතු කළෙමු. ඩෙල්ටා සත පනහේ ටොපි කොළය සිලි සිලි එකක් වූ අතර රුපියලේ ටොපි කොළය කඩදාසියක් බඳු විය.  මේ දෙවර්ගය ම එකතු කළ අපි බන්ටි ටොපි කොළ එකතු කිරීම ද අත නොහැරියමු. ටොපි කොළ එක්කාසුවට වඩා දෙපැත්තට ඇදි විට පහසුවෙන් ඇදෙන බන්ටි කොළ ඇදීමෙන් අපි ප්‍රීති වීමු. වැඩිය ම දිගට බන්ටි ටොපි කොළය ඇද පෙන් වූ කෙනා ජයග්‍රාහකයෙක්!

අප ගෙදර යන විට අපේ මලු ඩෙල්ටා ටොපි කොළවලින් පිරී තිබුණු අතර දිග ලියුම් කවරවලට ඒවා අඩුක් කළ අපි අම්මලාගෙන් සල්ලි ඉල්ලාගෙන ජෝති ගෙන ආ ලිපිනයට ටොපි කොළ තැපැල් කළෙමු.

ටොපි කොළ තරගය අපට එපා වූයේ කොච්චර ටොපි කොළ යැව්වත් අප තිදෙනාගෙන් එකෙකුටවත් කිසි තෑග්ගක් නොලැබුණු නිසා ය.

එ නිසා ලයිට් කණු අල්ලන තරගේ ඊට වඩා හොඳ විය යුතු ය.

Picture - Theodore Clement Steele, American, 1847 - 1926, Cumberland Mountains

සොහොන්පල්ලෙක් වෙන්න ඇත්නම් මට

සොහොන්පල්ලෙක් වෙන්න ඇත්නම් මට
වනපෙතක නොපෙනෙන ඉසව්වක
මරණය මැ අවලෝකනය කරමින් ජීවත් වෙන

මං කියන්නේ ජීවත් වෙන!

කුඩ මලිති බටිත්තන් හිනාවෙන දොඩන සියුම් හඬ අසමින්
රිකිල්ලක දැවැටි පලා වන් පතක් සේ නටමින්
අත දී වැටුණු දන නැඟිටුවමින්
පෑදි දිය වන් සිතක විසිරි මිණි සොයමින්

නලා හඬට ගැස්සී මහමංහි දුවනා
හුස්ම සිරකරනා දුමෙන් බැඳුණු සිතකින්
බෙදා වෙන් කර ගත නොහැක් වූ දිවියේ
කුඩාවට කුඩා වූ නිදුක් බව සොයමින්
අහා මට විය හැකිද
වනබිමක සොහොන්පල්ලෙක්?

Picture - Josephine Wall
Picture Source - http://www.josephinewall.co.uk/joie_de_vivre.html

ඇය සැබෑ වීරවරියක් නොවේද?

වීදුරු බඳුනක සැඟැවුණු ජීවිත

පෝලන්තයේ වෝර්සෝ නුවර වෛද්‍යවරයකුගේ දියණියක වූ ඉරීනා සෙන්ඩ්ලර් දවෛනි ලෝක සංග්‍රාම අවධියේ, අනාථයන්ට පිළිසරණ වන සමාජ සේවා දෙපාර්තමේන්තුවක සේවයට බැඳුණාය.වෝර්සෝ නගරයද නාසි හමුදාවන්ට යටත් වීමෙන් පසු, යුදෙව්වන් දසදහස් ගණනින් අත්අඩංගුවට ගැනීමත්, සිරගත කිරීමත් ඇරඹුණි. ඉරීනාට එම සිර කඳවුරුවලද සේවය කරන්නට සිදුවිය.

මරණයට නියමව සිටින මේ අහිංසක මිනිසුන් දකින හැම විටෙකම ඉරීනාගේ සිත වේදනාවෙන් පිරුණි. ඔවුන් වෙනුවෙන් කළ හැකි යමක් ඇත්දැයි ඇය කල්පනා කළාය.

කඳවුරෙන් පිටවී, නගරයට යාමට ඒමට ඉරීනාට අවසර තිබුණි. එසේ ගිය ගමන්වලදී, යුදෙව් ළමයින් ඇතිදැඩි කර ගැනීමට කැමති, කරුණාවන්ත පවුල් හා පුද්ගලයන් සමග සම්බන්ධතා ඇති කරගත් ඇය, ඒ සඳහා වැඩපිළිවෙළක්ද යෙදුවාය.

එහි පළමු පියවර වූයේ, යුදෙව් ළමුන් උදෙසා ව්‍යාජ හැඳුනුම්පත් සැකසීමය. දෙවනුව, ළමුන් පිටතට ගෙන යාම සඳහා දෙමව්පියන්ගෙන් අවසර ලබා ගැනීමය. එය ඉතා හැඟුම්බර, වේදනාකාරී කටයුත්තක් විය.
“මගේ දරුවාගේ ජීවිතය ආරක්ෂා වෙන බව ඔබට හොඳටම විශ්වාසද?” මව්පියන් ඇසූ විට ඉරීනා මෙසේ පිළිතුරු දුන්නාය.

“මේ කඳවුර ඇතුළේ හිටියොත්, ඔවුන්ට මරණය නියතයි.”

දෙමව්පියන්ගෙන් දරුවන් ලබා ගනිද්දී ඔවුන් දරාගත නොහැකි ශෝකයෙන් හඬා වැටුණු අයුරු, කිසි කලෙක අමතක නොකළ හැකි බව ඉරීනා පසුව කියා තිබුණාය. ඔවුන් එසේ වෙන්වන්නේ, යළි හමු නොවන්නටම බව දරුවන් කෙසේ වෙතත්, දෙමව්පියෝ දැන සිටියහ.

ඉරීනා මුහුණ පෑ විශාලම ගැටලුව වූයේ, කුඩා දරුවන් කඳවුරෙන් පිටතට ගෙන යාමය. නගරයට යන අවස්ථාවල ගෝනි මලු තුළ බහා දරුවන් සඟවාගෙන යාම එක් උපක්‍රමයක් විය.

මේ ගමන්වලදී ඉරීනාගේ සුරතල් බල්ලාද රථයේ සිටී. නාසි භටයින් දකින විට බුරන්නට පුහුණු කර තිබූ හෙයින්, ගේට්ටුව අසලදී ඌ තම ‘රාජකාරිය’ පටන් ගනී. එහෙයින්, ගෝනි තුළ සිටින කුඩා දරුවන්ගේ හැඬුම් යටපත් වෙයි.

මේ ආකාරයෙන් කුඩා යුදෙව් ළමුන් 2508කගේ ජීවිත ගලවා දීමට ඉරීනා සමත් වූවාය. ඒ සියල්ලන්ගේ සැබෑ නම් ගම් සහිත ලැයිස්තුවක් සැකසූ ඇය, එය වීදුරු භාජනයක් තුළට දමා තම වත්තේ ඇපල් ගසක් යට වැළලුවාය.

ඉරීනාගේ වැඩපිළිවෙළ පිළිබඳව ඉව වැටුණු නාසීහු, ඇයට පහරදී දෙපා කඩා බිඳ දැමූහ. වෙඩි තබා මරා දැමීම සඳහා ගෙන යද්දී, ඉරීනා ගලවා ගත්තේ, ඇය සම්බන්ධව සිටි රහසිගත සංවිධානයක් මගින් නාසි සෙබළුනට අල්ලස් දීමෙනි. එය නොදත් නාසි බලධාරීන් මරා දමන ලද නම් ලැයිස්තුවට ඇගේ නමද එක් කර තිබුණි.

යුද්ධය නිමාවීමෙන් පසු, ඉරීනා තමන් විසින් බේරාගත් යුදෙව් දරුවන් නැවත දෙමව්පියනට ලබා දීමටද උත්සාහ කළත්, ඒ වන විටත් ඔවුන් සියල්ලන්ම වාගේ මියගොසිනි.

පසු කලෙක නිහඬ ජීවිතයක් ගත කළ ඉරීනා සෙන්ඩ්ලර් ගැන ලෝක අවධානය යොමු වන්නේ, ඇමෙරිකාවේ කැන්සාස්හි ශිෂ්‍ය පිරිසක්, ඉතිහාස දින තරගයක් සඳහා සැඟවුණු වීරවරියක පිළිබඳ තොරතුරු සොයාගෙන ‘Life in a Jar’ නමින් නාට්‍යයක් ලිවීමෙන් පසුවය.

ඉරීනා පිළිබඳ කතා පුවත ප්‍රසිද්ධියට පත්වෙද්දී, ඇය පිළිබඳ මතකයෙහි තිබූ ඇතැම් අය (ජීවිත ගලවා ගත් දරුවෝ) දුරකථන ඇමතුම් දෙන්නටත්, ඇය හමුවීමට එන්නටත් පටන් ගත්හ.

2007 දී, නොබෙල් සාම ත්‍යාගය සඳහාද ඉරීනා සෙන්ඩ්ලර්ගේ  තම යෝජනා වුවද, එය අනුමත නොකෙරුණි. එවර නොබෙල් ත්‍යාගය පිරිනැමුණේ ගෝලීය උෂ්ණත්වය ගැන නිබන්ධනයක් හා ‘වාර්තා’ චිත්‍රපටයක් නිපදවූ, ඇමෙරිකානු උප ජනාධිපති අල් ගෝර්ටය.
(ලෝක සාමය පිළිබඳ නොබෙල් ත්‍යාගය ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරුන් හය දෙනකුට හිමිව ඇත. ඒ පිළිබඳ විවේචනද බොහෝය.)

තම ජීවිතය පිළිබඳව ආවර්ජනය කරමින්, ඉරීනා සෙන්ඩ්ලර් මෙසේ කියා තිබුණාය.

“මම ඒ හැම දරුවෙකුම බේරගත්තේ, මට ලැබුණු මනුෂ්‍ය ජීවිතය වෙනුවෙන්, යුක්තිය ඉෂ්ට කිරීමටයි. (Justification of my existence on this earth) ඒ තුළින් කීර්ති ප්‍රශංසා ලැබිමට නොවෙයි.”

කපිල කුමාර කාලිංග

කවුරුන්ද මා නිෂේධ මිනිසෙක් කළේ

මගේ හිත මට අඬ ගසයි
කුමක්ද ඔබ මේ කරන්නේ
පුටුවක තැන්පත්ව
ලේඛනවලට අත්සන් තබමින්

කරුණාව උතුරන ගඟුලක්
කිසිවකුට දිය බිඳක් නොදී
සයුරට පනින්නාක් මෙන්
මා හද පත්ල උපදින සිතිවිලි
ප්‍රාර්ථනාවන්
ක්‍රියාවක් නැතිවම අකුරු බවට පෙරළී
වැගිරෙයි මෙසේ

කවුරුන්ද මා පත්‍රමය මිනිසෙක් කළේ
කවුරුන්ද මා නිෂේධ මිනිසෙක් කළේ
එකදු මිනිසෙකුට සතෙකුට ගසකට කොළකටවත්
වගක් වේද මා මෙසේ ජීවත්වීමෙන්

එහෙත් බිමක් නොමැති ව කොතැනක
වියැට වපුරා පූදම්ද මම්

Picture - William Merritt Chase, American, 1849 - 1916

වෙනසක්

ගිනි වැදුණ ලොවට
වෙනසක් නොවෙද
කළුව පිරි උමඟත්

Picture - William Turner

ලියන්නැයි ලියන්නැයි . . .

මට කෝච්චියේ ඈතට ඈතට යන්න ඇත්නම්
මුහුණට මුහුණ බලාගෙන නාඳුනන මිනිසුන්ගෙ
වෙහෙස ව ගිය ඔවුන්ගේ මුහුණු
කුමක් නම් පවසාවිද
ලියන්න ලියන්න අප ගැන කියා විය නොහැකිද ඒ

සුන්දරිය ඈතට දිව යන ගස් කොළන් ගැන
දුම්රියට උඩු බුරන බැල්ලකගෙ වෙනස් බව ලත් ගායනාවක් ගැන
පොඩිව ගිය කොළ කැබැල්ලක් ඇහිඳ ගෙන බෑගයෙන්
ලියන්නැයි  ලියන්නැයි  නොවිය හැකිද ඒ

Picture - Vasiliy Polenov, Russian, 1844 - 1927

බිරියකගෙ රිදුමකට සැලුණු සිත කුමක් වැනිද?

හෙරොයින් මිලිග්‍රෑම් 200 ක් ළඟ තබා ගැනීමේ චෝදනාවකට බන්ධනාගාරගත කොට සිටි රැඳවියෙක් බන්ධනාගාර නිලධාරින්ගෙන් මිදී ගැබිනි බිරිය බැලීමට ගෙදර යයි.
- පුවතක්

පපුවක් තියෙනව නම් එය
රිදෙනවා වගෙ දැනෙන් නැද්ද
අත් මාංචුවලින් තැලී
හද තන්තු සිඳෙන් නැද්ද
බිරියකගෙ රිදුමකට සැලුණු සිත කුමක් වැනිද
සකිසඳේ එය මලක් මිසක අන් කවරක්ද

මලක මුදු පෙති මතේ මත තැවරුවේ කවුද
මත් සයුර ගොරලද්දි දිය බිඳට සරදම්ද
සිතින් සිය බිරිඳ ළඟ නැවති හිත කවරක්ද
සෙනෙහසින් පිරී ගිය සුමුදු සිඹුමක් නොවෙද

News - http://www.dinamina.lk/epaper/art.asp?id=2014/03/04/pg08x_7&pt=p&h=

Picture - Josephine Wall, 1947, Farnham, United Kingdom

අහෝ මේ ගලන්නේ පෙමක සන්තාපේ!

විඩා බැන්ඳ විහඟුන් අහස පසුකරන්නේ
පෙමක් හින්ද නොවෙදෝ හදක් ඉකි බිඳින්නේ
අහා අන්න රන්වන් සූර්යා ගිලන් වී
වලාවකට පිට දී පල්ලම් බහින්නේ
පෙමක් හින්දයි මේ හදක් ඉකි බිඳින්නේ
ආ..ආ..

පා නොඑක සුරුවම් වලා රාජිණියෝ
වසයි සොව පිරී ගිය ගිලී ගිය දෙකම්මුල්
හදක් දැවුණු ගින්නෙන් ගඟත් ජලය සිඳිලා
මියැදෙන්න අර අදී මඳ නලක එතිලා

මියැදෙන්න අර අදී මඳ නලක එතිලා
අහෝ මේ ගලන්නේ පෙමක සන්තාපේ

Picture - Wilfred Gabriel de Glehn, British, 1870 - 1951

A letter from a goose girl

A letter from a goose girl
Full of different dew of smiles
How nice asking for a letter
Made of particles of dreams
With a peacock color

A breath from a faraway land
Over the Canary Islands
Juxtaposing at a bend of heart
Soaring feathers all over the world
Made my heart happiest

A letter from a goose girl
To a Spanish boy

Picture - Raúl Ballesta_ Barcelona_"Floating Market," Thailandia