ඔබ කියන්නේ මට පාල* මලක් වන්නද...

ඔබ කියන්නේ මට පාල* මලක් වන්නද
මැදියමක හිත හිරිවැටුණු හීතලේ පිපෙන්නද
සුළඟ සමඟ සෘතු සංහාර අතර පාව යන්නද
ඔබට පුළුවන්ද එතකොට මගේ කළු සුදු සිහින පාට කරන්නට
උද්‍යාන කෙළවරක පහත් කොට ගත් හිසින් යුතුව
ගිම්හාන එළියේ මුහුදු රළ සමඟ
හඬමුද අපි කිසිවෙකුට නොඇසෙන්ට
වලාකුළු කන්දෙන් පැන කඳු දෙබෑ කර පාවෙන්ට

මුහුදක් වගේ මට අඬන්නට පුළුවන්

අහසක් වගේ පෙම් කරන්නට පුළුවන්
මුහුදක් වගේ මට අඬන්නට පුළුවන්
මුහුදක් වගේ පෙම් කරන්නට පුළුවන්
අහසක් වගේ මට අඬන්නට පුළුවන්

දිසාවක් නොදැන ම මුලා වෙන ගඟ දිය
කුරවි ගීයක් වගේ විලාපය තිය තිය
අසන කවි වල කුමට අරුත පසිඳම් මම
ආලයට ආලය ම හැර අරුත කවරද

ඇස පිපී මියැදෙන සහස් තාරුකා දිය
හැර අන් කවර බස මිහිරි වෙද පෙමකට
ඉතින් අපි බලා ඉමු ඇසි පියට ඇසි පිය
නිවී යන තුරු දිනෙක දිගු සසර ගමන ම

pic. - 123rf.com

මා කුඩා බිරිඳ

මා කුඩා බිරිඳ
කියවා නැත මම ඔබේ කවි
සුරංගනා කතාවක් ඉල්ලන විට
හිනා වී ඇත මා ඔබට
මම නොදන්නෙමි ඔබ ඔෂෝ ජිබ්රාන්
මම නොයන්නෙමි මුහුදු වෙරළට හෝ උයනට
මට නටන්නට බැරි ය මහ වැස්සේ ඔබ මෙන්
එහෙත් මට දකින්නට හැකි ය ඔබේ දෑස

pic. - "Always" movie

ආදරය මගෙ දෙවියන් ය

ආදරය මගෙ දෙවියන් ය
හමන විට නලක් ලෙස
දිසාවක් නැති වුව ද
ගලන විට ගඟක් ලෙස
රටාවක් නැති වුව ද
ආදරය මගෙ ප්‍රභාතය
ආදරය මගෙ දෙවියන් ය

නුඹ තමයි මගෙ කවියෙ නිහඬ ගැඹුරු ම පද

වන මැදින් ඇවිද යන අතර මඟ වන මලක
පෙමට පෙම උවම් දෙන කඳුළු තිබුණා දුරක
නතර වෙමි කෙලෙස මම අත වනන සඳ අඳුර
දැන් ඉතින් නික්මෙන්න කාලයයි මට සොඳුර

සඳ ඇවිත් මා තුළට බලා සිටියා විටෙක
මැදියමෙත් අපි පහන් නිවා දැමුවා එකට
එක ම සඳ එක ම නුබ පෑයුවත් හැඩ රුවට
මේ කඳුළු පෙමක යැයි මා කියන්නේ කෙලෙස

තරු කුර එක ම තුර එකට තැබුවත් දෙපිය
ප්‍රභාතය ආවෙ අප මුවට දෙසැරයකට
ඉතින් අපි කිසි දිනෙක ලියනු බැරි වූ කව
නුඹ තමයි මගෙ කවියෙ නිහඬ ගැඹුරු ම පද

Pic. - 'Always'

නතර වෙමු අපි

නතර වෙමු අපි අතර මඟකදී
ආලයත් ආදරය අතරෙහි
මල පිපෙන තුරු තුරුහු සිරසෙහි
නතර වෙමු අපි අතර මඟකදි

සෘතුවක්

සෘතුවක් ඇත
කඳු මුදුන් හිම හමුවන
එතෙක් කඳු ඇස් යොමා පොළොවට
නිහඬව ම නැවතී ඉන්න
ඔව්, සෘතුවක් ඇත
හිම අතර රහස් සැඟවෙන
ආලයෙන් මත් වෙන
මිහිරියාවෙන් වැළපෙන

Pic. - free-slideshow.com

 

A little morning leaf

මම උදෑසන තුරු පතක්
අහසේ හිම අතර
සැඟ ව යන

I am a butterfly song
hidden in the sky snow...
touching the awakening crescent
hugging my own bound and grudge

I am a little morning leaf
fell down on the earth
and coming to the eye in the thaw

මම එයට ආදරය යැයි කියමි

කඳු අගිස්සක් ඇත
මුදු ආලයෙන් වෙළුණු
මම එයට ආදරය යැයි කියමි
කුමක් සිතුවත් කුමට
ආලයට අනිත් අය
උනුන් සැම ආලය ම දිනා ගති
මම එයට ආදරය යැයි කියමි

පුතේ නුඹ එනකල් මම

කොතෙක් කල් බලන් ඉන්නද
පුතේ නුඹ එනකල් මම
කොතෙක් රස කැවිලි හදන්නද
ගෙයි දුඹුළු කඩ කඩන්නද
පුතේ මම බලන් ඉන්නද

අහස දිග තරු වළලු
නුඹ ආස පැණි වළලු
තරු කඩා හැලෙනවලු
නුඹෙ දෑස හොයනවලු

සයුරෙන් එහා පියඹන්න
පුතෙකු ම ඕනෑ ය මවකට
බල නැති වුණොත් මේ සැරයටිය
ආදරය කර තබා පීනන්න

පුතේ නුඹ එන්න
දිය ගංගා දමක ඉකුත් වත් මුමුණන්න
ඉකුත් සයුරක් විලස සයුර කළඹා එන්න

උදා අරුණලු කුසුම

උදේ සිට දිවා කල රණ්ඩුවෙන් පසු කරන
ඉනික්බිති කඳුළු ගෙන හෙමින් හිත පිරි මදින
කලා සොළොසක් පිරුණු සඳ මඬල නොවෙයි ඔබ
කුඩා පිනි කැට වැටුණු උදා අරුණලු කුසුම

මම නැතුව මම නැතුව මා ඉන්න ඔහු එක්ක

විහඟ ගී නද වීතරාගෙන් ගයන්නේ කෙලෙසකද නොදනිම්
අනේ හිමියනි මලක් වී මම ඔබේ පුදසුන මතින් වැතිරෙම්

බෝ පතක් ලෙද ඉතින් ගිලිහ ගියා තමයි හදවත
ඒත් වැස්සක් වෙලා කතරට අඬන්නට බැරිද මට
හඳුන්කූරක් වගේ ගිනි අරන් මගේ හිත
කවි වෙලා දසත විනිවිදයි මනසක සුවඳ

මම නැතුව මම නැතුව මම ඉන්න මම නැතුව
තවත් අය මගේ වෙන්නේ නැද්ද හිමි එවිට
ගලප ගන්න ම බැරි ම අමාරු ම කවිය එය
මම නැතුව මම නැතුව මා ඉන්න ඔහු එක්ක

හඬයි මගෙ සිත

හඬයි මගෙ සිත
මිරිඟුවක් දැක
ගමන අන්තය මඟැර බෝ දුර
කෙවිලියක් සේ හඬයි මගෙ හිත
දූපතක් සේ බිඳෙයි මගෙ හිත

සයුර නෙක රූ උරා බිව්වෙමි
මවන අසිරිය හදින් දුටුවෙමි
ඔබේ ළමැදේ ගිමන් නිව්වෙමි
සිහිනයක් බව අසිහි කෙරුවෙමි

ඔබේ හද පත්ලේ බිඳී යන
කොරල් පරයක් වගේමැයි මම
තවත් වෙරළක් සිපගන්න ඔබ
බිඳී රළ සේ මිදී යමි මම

මතකද

දියතලාවේ නිම්නවල පිපෙන සුන්දර මල් ගැන
ඔයා මගේ පොතේ ලිව්ව දේවල්
හිතේ විදුලි රේඛා අඳියි
නිමා වුවත් පාසල් දින
අපි තව ම එහෙම ම යි

කහපාට පිපුණු කඳු ගැට
පසු කර යමින් බෝ දුර
බෝඹුරු ඇල්ලෙන් පහළට අපි
ඇද වැටුණා මතකද
හිනාවෙවී අර රොබරෝසියා පසුකරන්
මා ලුහු බඳින විට ඔබ
පලා ගියා මතකද
කන්දක් උඩ කොටා තිබුණා
ඔයාගෙ රූපෙ
හරියට නරියෙක් වගේ
අපි හිනාවුණා මතකද

ෆයිනස් ලන්ද ළඟ හිම වැටෙද්දිත්
රේල් පීලි දෙකක් වගේ අපි
ඇස්වලින් ආලය කළා මතකද
පීලි පැන කෝච්චිය නවතිද්දි
හැමදේම දෙවියන්ට බාර කළා මතකද

කවි බූන්දියෙන්

http://www.boondi.lk/CTRLPannel/BoondiArticles.php?ArtID=3090#ComBookM2

 BOONDI • Kavi • සෙනසුරාදා, දෙසැම්බර් 15, 2012 • 4 වැනි අවුරුද්ද • 103 වැනි දිනය

කවි බූන්දි

අපි අලුත් ආදර කතාවක් වෙමු.

	[1]

බූන්දි| සිකුරාදා, දෙසැම්බර් 7, 2012| 04:11:24

සොඳුරිය
අපි වන මැදට හැලෙන වැසි වෙමු
කාන්තාර, මංමාවත්, කඳු වෙමු
ඇතැම් විට කුණාටු රළ වෙමු
ඇතැම් විට නිසසල ව ඇවිද යමු
එන්න මා හදවත මතට
අපි අලුත් ආදර කතාවක් වෙමු

මා හද සයුර සිප
ඔබ සඳක් මෙන් නැඟී එයි
එන්න වැස්සට තෙමෙන
තුරු පතක් වෙන්න
අපේ ආලය සයුරු රළ මත ලියැවෙයි
සියලු දේ දරා සිටින මුහුද මෙන් ඔබ සුන්දරයි
ඔබ දැනටමත් මා වී අහවර යි
මට ඔබ තුළ මියයන්න අවැසි යි
අප වෙනුවෙන් නිම්නවල මල් පිපෙනු ඇත
එන්න අපි ඇවිද යමු මල් පිපෙන තැනිතලා දෙසට

Shasika Amali Munasinghe | ෂසිකා අමාලි මුණසිංහ

[SEO Tags] www.boondi.lk, Sri Lankan News and Reviews, Arts, Literature, Politics

  ප්‍රතිචාර ද්වාරය  

පසු කර යමි

මිහිදුම් සහිත තේ වතු
උදෑසන ගී ගයමින් ඇත
මම කවුළුවෙන් එබී බලමින්
පසු කර යමි උදෑසන

හිස් කොළයක්

හිස් කොළයක් වෙමි මම
ඔබට රිසි දෙයක් ඇඳිය හැක
ඕනෑ නම් කවියක්
ඕනෑ නම් සිතුවමක්

කීතු කීතු ඉරිය හැක
හිස් බව පිටින් ම විසි කළ හැක
බිත්තියට තියා ඇණ ගැසිය හැක
ඔබ කුමක් කළත්
මා හිස් කොළයක්

උදෑසන පැතුම

පරවි හදවතක් මත
ලියා තබමි උදෑසන පැතුම
ඔහු ඔබ කවුළුවට
කොනිත්තන්නට ඇත

ගඟ දියට නැවුණු උණ පඳුර
මතුරයි ප්‍රේමයෙන් බිඳක්
ඉතිං අරගෙන ප්‍රේම අවලාද
අහසට පියාසර කරන
සුසුමක් වෙන්න ඔබ

ගංගා ඉවුරුවල
මුමුණන්නේ ය කහ පෑ කුසුම්
අහසේ රෝස පැහැ
කතා කරනු ඇත ඔබට

දෙසැම්බරය අඳුරු 'මුත්
ඔව්, නිල් පෑය අහස ඇස්
ඉතිං දිය කඩිතිවලට තට්ටු කරන්න
මල් පිපෙන තුරු බලන් ඉන්න

Frozen Lake

It was a frozen lake, my heart
Never bloomed a lotus or swan

:)

ට්‍රිෂූර්වලින් සළුවක් එපා මට
හැබැයි ඕනෑ රත්තරන් මලක්
ඒකත් අරන් අපි යං
වෛෂ්ණව වඳින්න
ඔබ කැමති නම් කවියක්
කණට කොඳුරන්න පුළුවන
බර වැඩි නම් ඔය බෑගය
මගෙ කරේ එල්ලන්න
කොල්ලෙක් වගේ ඔබ නට නටා
මා පිටුපස එන්න
දඩබ්බර නම් මගෙ හිත
දම් වැලක් අරන් දෙන්න

ඔබ හදවත කිමිද ඉමි

ඔබ හදවත රුධිර නාලිකාවල කිමිද යමි
කේශ නාලිකාවක එල්ලී ඉමි
ඇට මිදුළු පලා යමි
ප්‍රියය ඔබ මුනිවරයෙක්ද මම අසමි

හද සියල් ධ්වනියන් අසා ඉමි
ඉඳ හිට කර්ණිකාවක් බදා ගමි
කෝෂිකාවක ප්‍රේම වැස්සට තෙමෙමි
සබඳ ඔබ ප්‍රේමයදැයි මම අසමි

තත් බිඳ දැමූ සිනිඳු අත්

පාළුවෙන් ඉරි තැලී උන්
මගේ හද වීණාවකැයි ඔබ කීවෙහිය
වාදනය කර සෙමින් හිත
උණුසුමෙහි නද රේඛා මැවුවෙහිය
තත් බිඳ දමා සිනිඳු අත්
දුර ඈත ගෙන ගියෙහිය
ගාන්ධර්වයාණෙනි
ඔබ යළිත් එන්නේ නැත
අයාලේ ගිය මගේ හිත
මම ම පිරිමැද ගනිමි
ඉරි තැලී ගිය තැන්
සෙමින් අලවමි

දුවේ

සඳක ආලය පර ව යන විට
කඳුළු අතරින් එබී මැලවෙන
කිරි දරුවෙකිය නුඹ
මල සුවඳ හැර මලක කටු තුඩ
විස බමර තුඩ නසන පිරිපත
හඳුනගන්නට පමා වුණු සඳ
දුවේ කඳුළය උරුම පවසට

ගඟක් විලසට හඬා හෝ ඔබ
උගත යුතු ම ය මහරු පාඩම
හිරුන් හැම විට හිනා වෙන්නේ
රන් මාල ගෙල පළඳන්න නොව
දුවේ ඔබ මෙය උගත් කලකට
ගඟ සිඳින්නට හිරුට නොහැකිය

සුළඟ හැම විට හමා එන්නේ
නුඹෙ ලැසි බඳ බදන්නට නොව
නුඹව උදුරා දමන්නට වුව
සමත් රාගෙන් බැඳී විය හැක
උගතහොත් නුඹ ලොවේ මේ දම
නුඹ නසන්නට නලට නොහැකිය

මම එය ඇලීම තුළින් ම සොයා ගතිමි

පැරදුවෙමි සටනට වන් සියලු කඩවසම් කමිස
අහෝ මා සිත පිරී යන සැනසීම
පවසනු පිණිස වදන් වෙද
උදෑසන හිරු එළියට හිනැහෙන්නට
මට උවමනා නැත
වැසි බිඳු ලතාවකට වැටුණ ද
අතර නටා දිය බත් වන්ට උවමනා නැත
මම සරදම් කරමි
මේ ගලන ඉරෙළියට
නටන වැස්සට
නොදන්නා හැඩකි
නොඇලුමේ සැනසුම
මම එය ඇලීම තුළින් ම සොයා ගතිමි

ආදරය ගෙන ආ..

කුසලානයක් වෙත
සතුට වත්කරන්නා සේ
හදවත උතුරා ගලන ආදරය ගෙන ආ
මේ අමුතු මිනිසා කවුද
වහලියක් නොවන්නැයි ඔහු කියන විට
පියෝනිගෙ දෑසින් බලා සිටිමි මම
තවත් කල්පයකට මට
ප්‍රේමය හා වේදනාව ගැන මිස
වෙනත් කවියක් ලිවිය නොහැකි ය

පෙම්වතිය

පෙම්වතිය ඔබ මල් රැගෙන
මා එනතුරු රැඳෙන්න
එහෙත් මම දොරක් නැති නිවෙස් හිමියෙක්මි
කිසි විටෙක ඔබට තුළට එනු පිණිස
ඇරයුම් නොකරන
ඔබට පිට ව යන්නට
බල නොකරන

පෙම්වත,
මා ආසියානු කෙල්ලකි
යාම හා ඒම නොවේ අප පිළිවෙත
ජීවිතය පුරා ම රැඳී සිටීම පමණි

පෙම්වතිය, කුමක්ද ඒ ආසියානු සුවඳ
ඔබ සොඳුරු කෙල්ලකි
මම ඔබට බුදු පුදට ගෙන යන
මලකට මෙන් ගරු කරමි

[පෙම්වත Grrrrrrrrrr....]

ගිනි කන්දකි

ගිනි කන්දකි මගේ හදවත
ප්‍රේමයේ ලාවා ගලා යන
ඉන් ඔබ මෙන් ම මම
පිළිස්සෙමි පෙම්වත

 

කවුද?

මේ කෝච්චිය එලවායන්නේ කවුද
මේ කෝච්චියේ එල්ලී යන තරුණයින් කවුද
කොච්චිය පසු කර යන සඳ කවුද
කෝච්චියට පෑගෙන මල් කවුද?

ඔහු දුයිෂේන් මෙන්

ඔහු දුයිෂේන් මෙන් ගමින් ගම ගොස් උගන්වනවා ඇත
ළමයින් පිරිවරා ගෙන කලා භවනට යනවා ඇත
මට මෙහි බස් නැවතුම් මඟ හැරෙනවා ඇත
උයනට ගොස් අත පිළිස්සෙනවා ඇත
ඔබ කොහේ හෝ සිට හිනාවෙනවා ඇත
මට අල්තීනා වන්නට එපා කියනවා ඇත

ආදරිය මට කියන්න

ඔහුගේ උදෑසන සුබ පැතුම
මඟ හැරුණු සාගරය
උණ්ඩයකින් රිදුම් ලද
සතෙකු සේ
රළ නඟා දඟලයි
හැම පැනකට ම පිළිතුරක් නැත වුණත්

ආදරිය මට කියන්න
ආදරෙයි ද ඔබ මට
සිහින හා පොත් සමඟ තනි වුණ විටෙක
ඇවිත් මා සිඹින්න
ඉතින් ආදරිය මට කියන්න
ආදරෙයි ද ඔබ මට

 

A poetess loves someone

A poetess loves someone

Like a deep blue ocean

Who can stop it

When it makes so lovely waves

Like a little star to the crescent

Love will go eternal on and on

How I can say you

In an strange language

that I simply love you

more than anything else

Leaving everything

I love to die within your heart

I know, this is not a velvet path

But, I love you more than anything else

Will rainbows fall in love?

sitting in a same rain drops

If you pen that we are two

who touching the same wind

Am I a refugee in your heart?

When world makes wars and tears

But I just want to say

I will die within your heart

ආදර වැස්සක් වෙලා මම

ආදර වැස්සක් වෙලා මම
සක්වල උමතු කරමින් ගලා යන
වලාකුළකට සැඟවෙලා ඔබ
මට හිනා වේ සකිසඳ
කෙටියෙන් කීවොතින්
මේ මා නොවේ
ඔබ

මායාකාරී ආහ්ලාදය

මුළු රැයම ඔබ හා ගෙවන
මායාකාරී ආහ්ලාදය
බැසිය යුතු නැවතුම්පොළවල්ද
පසු කර යන
තව නොබෝ දිනකින්ම
මරණීය වේදනාවක් වනු ඇත

එ විට ඔබ අවහිර කළ යුතු කොතැනින්ද
හැල්මේ පණ ගැසුණු
හද නහර මිරිකා ගැට ගසා
ප්‍රේමයේ ආඝාතයෙන් මා මිය යන පරිද්දෙන්ද

Translation of "අපි අලුත් ආදර කතාවක් වෙමු"

Translation of "අපි අලුත් ආදර කතාවක් වෙමු"
Translated by Kalpana Ambrose

 

Beloved,
Let’s be the rains fall in to middle of the woods
Let’s be the deserts and mountains
Let’s sometimes be the Stormy waves
Or may be let’s walk in silence
Come on to my heart
Let’s be a new legend of love…

You rise like a moon
Kissing my oceanic heart
Oh! Come on,
Let’s be a leaf getting wet in the rains
Our love is written on the sea waves
You are gorgeous like the ocean
The ocean that endures everything
You have already become me..
And I want to die in your arms
Flowers will bloom in valleys for us
Come let’s walk towards the plains

Picture Courtesy - 'Australia' Movie

ආලයෙන් මම

ආලයෙන් මම පිබිදී සිටිමි
මලානික මලක් පුනරුදය ලබන්නා සේ
එහෙත් එය මා පෙළයි
විහඟුන් කෙත් ඉහළ ඉගිල යයි
මට අවැසි යි ඔබ මුව සිඹින

වී කරලක් වන්න

පෙම්වත ඔබ දුප්පතකු බව මම දනිමි
ඔබ හිඳින අගුපිල හඳුනමි
ඔබ ඇස් දෙකින් කුඩා කල දකිමි
මම ද එක්තරා රටෙක රජයකින්
බැට කන ආගන්තුක යුවතියක්මි
ඉතින් ලොව සියලු පාලකයිනට එරෙහි ව
අපි අපේ පන්තියේ ආදරය ගයමු!!

ස්වාමිය,

ස්වාමිය,
ඔබට අද නිවාඩු දවස
එහෙත් මා එනතුරු බලා සිට ඇත
උණු තේ කෝප්පය සාදගන්නට
උණු උණුවෙ ගෙදරටයි අහල පහල ගෙවලටයි
බත් උයා ගන්නට
ආ ගමන් ම මම රෙදි සේදුවෙමි
වේළී තිබූ රෙදි ගෙන
නවා පිළිවෙළට
අල්මාරියට අඩුක් කෙරුවෙමි
දැන් මට වෙහෙස ය
ඔබට බත අනා කවන්ට බැරි ය
මම යමි මගේ අලුත් හදවතට
නිදහසේ කවියක් ලියන්නට!!

අපි අලුත් ආදර කතාවක් වෙමු

සොඳුරිය
අපි වන මැදට හැලෙන වැසි වෙමු
කාන්තාර, මංමාවත්, කඳු වෙමු
ඇතැම් විට කුණාටු රළ වෙමු
ඇතැම් විට නිසසල ව ඇවිද යමු
එන්න මා හදවත මතට
අපි අලුත් ආදර කතාවක් වෙමු

මා හද සයුර සිප
ඔබ සඳක් මෙන් නැඟී එයි
එන්න වැස්සට තෙමෙන
තුරු පතක් වෙන්න
අපේ ආලය සයුරු රළ මත ලියැවෙයි
සියලු දේ දරා සිටින මුහුද මෙන් ඔබ සුන්දරයි
ඔබ දැනටමත් මා වී අහවර යි
මට ඔබ තුළ මියයන්න අවැසි යි
අප වෙනුවෙන් නිම්නවල මල් පිපෙනු ඇත


එන්න අපි ඇවිද යමු මල් පිපෙන තැනිතලා දෙසට

මෙතරම් ප්‍රේමයක්

හදවතට උණු දිය හලන
මේ සඳ කවුද
එන්න අපි
කදෝපැණියන් අල්ලා
පළඳවමු ගස් මත
අහසෙ හරි මැද මැනලා
අලවමු රතු සඳ

අප අතර සයුරකි
නම නොදත් නිල් පැහැයකින් යුතු
දියමන්ති වන් දහස් රහසින් යුතු
වැඩි හරියක් ආදර සරැළි
අපි තනමු අපේ ඇස් අතර සයුරක්
සියලු පාපයන් දරා ඉන්නා
කළු පැහැති සයුරක්
මේ කතාබහ නිම වන තුරු

ඔබට මා ඕනෑ තරමට වඩා
මට ඕනෑ ය ඔබ
මා ගැඹුරු මුහුද දකින්නේ
ඔබේ නෙතින්
ඔබේ උරහිස නැති ව මා
කඳුළින් දිය ව යයි
මෙතරම් ප්‍රේමයක් කොහේ සිට
මා සොයා පැමිණියෙද

එන්න ළං වී හුස්ම දෙන්නට

තනිකමින් ඔබ ගයාවි
විසල් දෙරණක චමත්කාරය
කුඩා වැහි බිඳුවකට කැටි කොට
තනිකමින් ඔබ ගයයි සොඳුරිය

නිම්න උල්පත් ගල් කුළින් පැන
නැසෙන බව නුඹ හිතන්නෙද තව
එන්න අත් අල්ලා පනින්නට
මැවෙන කවිකම රස බලන්නට

බිම්බ සඳ සෙවණැලි මවන සඳ
පුලිඟු අරණක සුනිල දහරක
එන්න ළං වී හුස්ම දෙන්නට
ජීවිතේ මල්කම මවන්නට

සිත්තරාවිය

සැදෑ අහස ම පාට කරමින්
වසන්තයෙ මුදු රෝස පාටින්
සිත්තරාවිය ගයන්නී ඔබ
වලාකුළු තත් කඩා දමමින්

සඳ වත

බෝ මළුව
දහසක් පහන් නිවමින්
හිනාවේ
සඳ වත


පිනි බින්දු'විත් සිප ගනී
කිරි ඉද්ද ගස

අන්තිමට

ඔබ කොයි දෙස ගිය ද
අන්තිමට පන්සල් මළුවකට
පැමිණිය යුතු ය
කුණාටුව යම් දිනක
මිදී යන්නා සේ

පෙම්වත

අප අතර නටන සුළඟෙහි නැටුම
පහත් බිම දර්ශනයන්ගෙන් වසා ගමි
ළැම පලා මා ළයට
ඔබට කතා කළ හැක පෙම්වත

සුදු පරවි පෙඳ විසිරුණ
කූඩුවක දොර හරිමි
දහසකුත් කවි සමඟ
දැන් ඉතින් පියඹන්න
පෙළා මහ සමුදුර
සොරා ගත් කුරවි ගීයෙන

ඉන්දියානු සාගරයට විසි කළ හැක ඔබට
පාව එනු පිණිස ඔබේ ප්‍රේමය
එ විට ඔබ පෙම මැනිය හැක මට
මුහුද විසුරණ ලවණ රසයෙන

හද පතන දෙය

මට දෙන්න ඔය තරු එළිය
තුරුපත් මත අතුරන්න
නිම්නයක වැතිර සිට
හමන සුළඟට කන් දෙන්න
විරහ වේදනාවක් අවැසි නම් ඔබ
එන්න මා හා ඇවිදින්න

හැම විට ම හද පතන දෙය
කඳු බඳෙහි ලියැවෙන්නෙ නැත
එය කතරක කිහිරඟුරක
වුව ද ලියැවිය හැක
මොහොතකින් දියව යන
සුසුදු හිම කැටියක වුව
මැකී යන ක්ෂණයෙන
සිනිඳු වැලි සිඳු අස වුව
දිනෙක එය ලියැවිය හැක

ආලය කියන්නේ එයටදැයි?

බැස යන හිරුගේ රත් පැහැය
මම ඔබේ මුහුණේ තබමි
පෙම්වතිය තටු විහිදා පියඹා එනු මැන
මේ උණුසුම් හාද්ද පිළිගන්න
මා සොවෙනි, උන්මාදයෙනි
ඔබ මා'සල නැති විට
ආලය කියන්නේ එයටදැයි
මම නොදනිමි


ඔබ හා එක් ව යන්නට මට
බොහෝ සැතපුම් කණු ඇත
ඉතින් මේ උදෑසන
සමනලියක් අවදි වන
මල් පිපුණු තැනිතලා පසුකොට
හමා එන සුළඟට
ඉඩ දෙන්න ඔබ කියඹු රොද
සිපගන්න සොඳුරිය

රොමෑන්තික භාවයෙන් උද්ධමනය ව

මා කැලෑ කෙල්ලක වූයේ කවදා සිටද?
මලයාලම් ගුරුකමක්වත් කළෙහිද ඔහු?
වන සෙනසුන ඉහළ නිල'ඹර
තෙර ගාථා සොයන තනි තරුව
කෙසේ නම් අමතක වුණිද මට?

වල්මත් වුණු කනමැදිරි එළි දැක
දීගය ලිහා දමාවිද තරුව
එහෙත් කේරළයේ ලුණු සුළඟ
ගෙන එන්න පුළුවනිද උසාවියකට?

වල්මත් ව ඇවිදින විට
දැක ඇතිද කඳු හිස
නිල ගැඹුරු දෑස
කතා කර ඇද්ද ඔබ එයට
රොමෑන්තික භාවයෙන් උද්ධමනය ව

මිනීමරුව, සල්ලාලය, අවිවාහකය,

කණේ පහරක් ගැසුවා සේ
විසංඥ වී සිටිමි
ඉර, හඳ තරු කඳු මිහිදුම්
නිමක් නැති සයුර මා දෑසින්
දකින බව කී

ඉන්දියානුවකුට අසු වුණෙමි
ඔහු මිනීමරුවෙක් විය හැක
ඔහු සල්ලාලයෙක් විය හැක
වාසනාවට මම විවාහකයෙක් වීමි

එහෙත් ඔහු මට කීවේය
කේරළයේ නිලඹර
කුඩා තරු කැට දිදුලන බව
රාමායනය පහුර කොට
රාවණා බිමට පැමිණිය හැකි බව
මුහුදින් වෙන් ව සිටිය ද
අපේ හදවත් එකට ගැහෙන බව
ඉතින් මත් වන්න අවැසි ද වෙන යමක්
ඔහු මිනීමරුවෙක් විය හැක
ඔහු සල්ලාලයෙක් විය හැක
වාසනාවට මම විවාහකයෙක් වීමි

ඔහු කීවේ ය මට
ඔහුගේ ආත්මය හඬන බව
මට දැක ගනු පිණිස අහසට
සඳ තරු විසි කරන බව
මුහුදකින් වෙන් වුණු කඳුළු නිසා
මුහුදු දිය ලුණු රස බව
තුරුපත් සලිත කර හමා යන සුළඟේ
මගේ සිත දකින බව
ගැඹුරු නිල් පාට කඳුවලට
ආලය කරන බව

මිනීමරුව, සල්ලාලය, අවිවාහකය,
මම මිනික්බිති නො එමි
ඔබේ මලයාලම් කවි අහන්නට

ඔබ තරම් මිහිරි කවියක්

හිම කැටිත්තක සැඟවු කවිය
හිරු එළිය හා නික්ම ගොස් ඇත
එහෙත් සොඳුරිය
ඔබ තරම් මිහිරි කවියක්
ඉන් පසු ව හමුවුණෙ ම නැත

ඇවිද ගියා කාලය
අලස ගමනින්
පැය දින සැතපුම් ගණන්
කතා කරද්දී මිනිසුන්
බොහෝ දේ ගැන
අවිච්චියෙක් හැඬුවා මගේ හද
තටු ගස ගසා හැම රැයක ම

කතරක් අහස දෙස හැර
වෙන කොයිබ බලන්නද
දාහය නිවාලනු පිණිස
සිසිරයක් කතරට නොඑන්නෙද
බදා මිහිකත සිහින
පුරා හඳ පිපෙන්නෙද
බෙදා ගත් යහන
නුඹට සිහි නොවන්නෙද?

මගේ හදවත ඈ

සීතලට මිදෙ යි
ගල් ගැසේ ය මම
මගේ හදවත

කඳු බඳ දිගේ දිව
දිව යා ය මිහිදුම
ඕ හසඟනක් වගේ
හිනැහේ උදෑසන

හද කිතිකවා ඇය
පැන යන විලාසය
ඈ කවි කොඳක් නොව
නාඹර ම තාලය

ගිරි අස චමත්කාරය

වසා ගිරිකුළ
පුපුරු ගසන වලා සායමෙන
උස් වේය තව තව
ගිරි අස චමත්කාරය