උස් බිම් මැඳුරු අබියස සෙලවෙන රන් රසු දැල්ය
බරණ කෙස්වැටියෙන් සඟවා ගන්ට තනන යුවතියකි අහස
රෝස පෑ වලා නිරිත දෙසට පාව යයි සුළඟ සමඟ
ඔබ ලයිටරය අවුළුවා ගැඹුරැති හඬින්
සමාවෙන්නැයි කියයි
'සමාවෙන්න.. දන්නවද මා ඔබ දන්නා බව'
නික්මීම නොහඟවා ඉන්නට වෙර දරන අහස හිස් අවකාශයට
දුම් වළලු විසි කරයි ඔබ
ඔබේ ඇස් දෙක මෘදු පෙනෙන නොපෙනෙන කාන්තියකි විට විට
සිඳු රළ මඳක් ඉහළ නඟියි පාව එයි රළ කැරලි මාවතට
ගිද්දා නැටුමකට සැරසෙන්නාක් මෙන් වැනෙන වැටකෙයි පඳුරු
කුණාටුවකින් පෑරී ඇත මහ මුහුද දුර ඈත, ශීතලය අගනුවර කොතරම් දුරද එය
ඉකි බිඳුමකි, වැළපුමකි, දුම් වලාවකි රාත්‍රිය
'එය රිදවයි මා හද' වචන අරපරිස්සම් කරයි ඔබ
ඔබ ඔය කියන්නේ මල් පිපෙන්නට පුළුවන් බවද
'නැහැ, වැදගත් දෙයක් නොවෙයි.. විකාරසහගතයි'
'විකාර කියන්නේ හැම කෙනෙකුට පොදුයි'
ඔබ අත ගසයි, ගිනි පුපුරු පහළට විසි කරයි
'ඔව්, මල් පිපෙන්නත් පුළුවන් තමයි'
මැහැල්ලක් පිය නඟයි අවපැහැ ගෙවල් අතරින් වීථියෙහි
රබර් කිරි බඳුනෙකි ඈ අත, එක අතෙක සාරි ඇන්දූ වහු පැටවෙකි
ගොජ ගොජ ගා පිපෙයි කිරි එළිමහන් ලිපෙහි නැඟෙයි ගිනි
'බයගුල්ලෙක්' කිය කියා රළ ඇවිත් මකයි පිනි
දුක් ඈතට ගසා යන දුම් කුහරයකි ඔහු අත
කොක්කු ඉගිල යයි ළා කොළ පෑති කෙත් මත
රාත්‍රිය අවසන වැඩ වැරුමකි අවසන් වචන
'සකි, ඔබ මතක මුහුදකි, ඉවුරු නැත එහි කිසි'
Picture - FUTOSHI ESHITA, Hanayuishi Takaya
