ශීත සමයක රතැති
උදුනඟුරු අල්වාලන අඬුවකින්
පිළිස්සූ කලෙක මෙන්
මා හද මහත් වේදනාවෙන් පෙළෙන්නට විය
කවුළුවෙන් විසි වෙන කල රාත්‍රිය
විශාල දැවුමකින් විපිළසර වීය නුබ
මේ සියල්ල ඇරඹුණේ
ඔව්, එදා
කුමක් හෝ කළ යුතු යැයි
නිරන්තරයෙන් හැඟෙන්නට පටන් ගත් එදා
ඉවසිය නොහැකි තරමට ක්රූර විය
වංචාවේ මාවත්
ඌෂ්ණාධික විය කඳු ඉස්හි හිම මුදා හරිනා විලස පහතට
'කුමක් හෝ කළ යුතුය
කුමක් හෝ කළ යුතුය' මිස
රොබින් කුරුල්ලෙකුගේ ගීයක් නම් නොවුණි වන පෙත
කල්පනා කළෙමි මම කවි ලියුම පලක් නැති වග
දිනූ පසු තථ්‍යය මියැසිය ඇසිය යුතු බව
කෘශ වී වැහැරෙන්නට විය මා සිරුර
පෑදි දිය බොරව සඳ බිඳෙන්නට විය
බිණිය නොහැකි තරමට කම්මුල් එල්ලා වැටෙන්නට විය
සියලු දෙය සෙමින් අප්‍රාණික වන්නට විය
එනයින්... ඔව් එනයින්....
කුමක් හෝ කෙරුම අමතක කළෙමි මොහොතක
යළිත් මල් පිපෙන්නට විය මා හද
පුරා හඳ පායා චමත්කාරය මුතු අහුරක් විලස
විසිර යන්නට විය හාත්පස
යුක්තිය වෙනුවෙන් හඬ නැඟුම නිමා කළ මොහොතක
කුණාටුවක සේලරුවෙකු රළ හා බදන්නා මෙන් පොර
අයුක්තියත් සූරාකෑමත් දැක නැඟූ පහර සහ හැඬුම්
නතර කළ මොහොතක
අකුටිල නෙළුමක් මෙන් මා මත ශාන්තිය මිණිදැදිරි විය
මම සෙවීමි කිසිවෙක්
කියන්නට කිසිවක්
සිතාරයක ගර්භය පුපුරා යන්නාක් මෙන් නැඟූ හැඬුමක්
මගේ නොවූ යුක්තියකට සහ මට නොවූ අයුක්තියකට
බෑඟිරි නැඟූ රිදුමක්
නිමා කොට මට හිමි නිසල විහරණයට පය තැබීමි මම
මිත්‍රයනි, හැබැව, දසත ගිනි
මගේ පපු කුහරය වුව විවර විය හැක ඒ මත
එහෙත් මම අයුක්තිය නොවෙමි කිසි දින
සූරා කෑම නොවෙමි කිසිවෙකුත් කිසිවකුත්
එළෙඹි නිහැඬියාවට ඔබ දිගු කරන කල මා වෙත අත
ඔබට නොපෙනෙන කුඩා තාරකාවක් මෙන්
සිනාසෙමි මම - අඳුරු නුබ කුස
Picture - Vilja Lingonren.
