මෝසමක් මෙන් ගසා ගෙන එන මතක අණු
හදිසියේ ඇස ගැටි ඔබේ මංගල රුවට පහර දෙයි
කඳුකරයේ වලාකුළු බැම්මක හිඳ සිටින විට
ගසාගෙන ගිය කියුඹු සිපගත් හැටි මැවෙයි
මුළු රාත්‍රියම අපි සීතලෙන් ගැහි ගැහී
වතුර මල් ගස යටට වී සිටිය හැටි වෙවුලමින්
උණුසුමින් පිරී ඇති ගෙතුළ එනු මැන යදිද්දිත්
නිල් අහස් කුස කුඩා තරු කැටිති අහුලමින්
සබඳ ඔබ ධනවතුන්ගේ තැන ඉපිද
දුප්පතෙකු මෙන් මා අතැර යන විටදි දුර
බලාසිටියේ මම හුරුපුරුදු සිනහවෙන්
සිනහවෙන් යැයි ලියන විට පවා එහෙත්
අප්‍රාණිකව යයි මා සිරුර විරහවෙන්
විසි කර සහස් ගල් මුල් මා වෙතට
ඇන එකම පිහියකින් හරියටම ළය මැදට
ඉගිලෙද්දි ඔබ ඔබේ සුවිසල් පියා අරන්
ඇට මැස්සියක මෙන් මිය ගියෙමි නිම්නයේ
කඳුකරය අත වැනුවත් නැවත යා නොහැක එහි
ඔබේ මංගල රුව ඇඳී ඇත අප ඇවිද ගිය මං දිගේ
කන්‍යාමය ගතක් රකිද්දිත් මුළු හිතම ඔබ සොරා ගෙන තියේ
අන්සතුව ඔබේ රුව දකින විට නිරාහාරව මා ඇද වැටේ
Picture -
Steve Henderson, 1957
