වන මැදින් ඇවිද යන අතර මඟ වන මලක
පෙමට පෙම උවම් දෙන කඳුළු තිබුණා දුරක
නතර වෙමි කෙලෙස මම අත වනන සඳ අඳුර
දැන් ඉතින් නික්මෙන්න කාලයයි මට සොඳුර
සඳ ඇවිත් මා තුළට බලා සිටියා විටෙක
මැදියමෙත් අපි පහන් නිවා දැමුවා එකට
එක ම සඳ එක ම නුබ පෑයුවත් හැඩ රුවට
මේ කඳුළු පෙමක යැයි මා කියන්නේ කෙලෙස
තරු කුර එක ම තුර එකට තැබුවත් දෙපිය
ප්‍රභාතය ආවෙ අප මුවට දෙසැරයකට
ඉතින් අපි කිසි දිනෙක ලියනු බැරි වූ කව
නුඹ තමයි මගෙ කවියෙ නිහඬ ගැඹුරු ම පද
Pic. - 'Always'
No comments:
Post a Comment