මැඩ පවත්වන්න සංසාරය

දවස වැඩ කර ගසා පැන නඟින වෙහෙසය
වෙසක් සඳ බණව බණවා ගොජ දමන මහත් ශබ්දය
කවි බණ ඇසෙයි, බොදු ගී ගැයෙයි, දෙසවන වෙවුලවයි
ඉර පමණක් නොසෙල්ලී ලෝ දිය වගුරවයි

තැන තැන පිළුණු වී ඇත, පිළිස්සී වණ ලා ඇත
රිදෙන්නෙය, තැවෙන්නෙය, නැති දෙයක් සොයන්නෙය
බිමට ඇද වැටෙන්නෙමි, වසන්නෙමි ඇස, බලන්නෙමි
පෙරහරක් යන අතර ඇතෙකුගේ ඇස කඳුළු දකින්නෙමි

වසාගත් අවකාශය ඇස පමුණවමි ඇතුළු තලයට
නරකාදියකි ම'සිත
තැන තැන ලෝ දිය වගුරවයි දැවෙයි
සශ්‍රීක බවින් යුත් වදන් 'විත් ඇන හිටියි
ලොව කුඩා ඇස්වලින් නැඟෙන දොස් මුරවලට
මහ මුහුද මෙන් නැඟෙයි

කඳුළ ආත්මාර්ථයෙන් පැන නඟින ව්‍යසනයක්ය
සුසුම ගිනි මැලයක්ය
අප්‍රාණිකව යන කය කඳුළ සුසුමෙහි එකතුවය
මේ මොහොතය නිසැකයෙන්ම මම මා ඇමතිය යුතු

මිනිසුන් නොමැති වනයට සැබැවි නුඹ පිය බව
ලෝකයෙහි තරාදියකට වැටෙනු නොම රිසි බව
එහෙත් මා මිත, හඳුනාගනු මැන
වනයෙන් නගරයට ආ යුතුය
බිඳලන්න සංසාරයේ සිවිය
සාදාගත් සිතින් යුතුවැ, පිය නඟනු ජනීජනයා 'තරට

හඳුනාගනු මැනවි ජීවිතය, බිඳලන්ට නොතනනු මැනවි ලොව පරිමිතිය
විවේකයෙන් මුදා ඔබ ජීවිතය සිර කරන හැටි පවා දත යුතුය
ඉතින් මිතුසඳ දුෂ්කර පරීක්ෂණයකි මේ මොහොත
නරකාදියකි ඔබ සිත
උපාධි දහසකින් පිරිනමන්නට බැරි මොහොතකි,

දුෂ්කර පරීක්ෂණ ජීවිතයේ ත්‍යාගයන්ය
නිසි කල නිසි තැන යහමින් පිළිවදන් සැපයිය යුතුය
දකින්න සංසාරයේ බියකරු බව
මැඩ පවත්වන්න සංසාරය

Picture - Juan Pavon (The Otzarreta Forest in Bizkaia, Spain)