අප්පච්චී ගියා හැර මහා අකුණක් සමඟ
අඳ කුඹුර පාලු කර දෙබැම පුපුරා හැලුණ
පාර සොයමින් නුඹට ගෙදර පෙන්වන පිණිස
දුහුවිල්ලෙ පොර බඳින පුරුදු සුවඳක් නොවෙද
නුඹ තබන තබන පිය පිපුණු මල් පුදන්නට
තද සිහිනෙක මල් ගිලිහුණා සුළඟට
නුඹ සෙල්ලම් කෙරුව කලා වැව අද්දර
දිය සිඳී ගොස් හඬ යි තනි ව වැහි ලිහිණිය
සුසුමකින් මුදා හැර ජීවිතය ඉවතට
පිලට වී මඟ බලා උන්නු සඳ නික්මිණ
තනි ව පිස ගෙන දිවිය සොයන සඳ පුර සඳ
මේ සඳ ම අවර'ඟන පායාද නුඹ ඇස
ගසා සමනල තටුව වසන්තය අසුන් ගත්
මලුයනක මිහිරි වෙණ වයන්නෙද අහස් ගඟ
ළපලුරක් මත තව ම හිස තබා ගෙන කව
ගිනි වදියි පිනි කඳුළු අඳුරු මල් තෙමමින
No comments:
Post a Comment