සඳළුතලයට වී මුහුදට ඉහළ ආකාසය
සිය දුහුල් රෝස පෑ සාරියෙහි වාටිය
රඹ පෑ පබළු අල්ලා
උඩ දමන හැටි බලා ඉමි
අඩ අඳුර පැමිණ වසද්දී වීදුරු කුටිය
කවිච්චියට වී ඇස් වසා ගමි
යළි ඇස් අරින විට
මුළු මහත් ආකාසය මත
මිණි පබළු හා සුරත් මල්
නර්තනයක යෙදෙන හැටි දකිමි
රාත්රී අහසක් මේ හැටිම
ප්රේමයෙන් සැරසෙන කල
ගුරුත්වාකර්ෂණය ගැන මට
කියන්නට තියෙන්නේ මොනවාදැයි සිතමි
එකින් එක ලිහා ඈ සළු
සිප ගත නොහී කල හදවත
විරහවෙන් දැවෙන පෙම්වතෙකු මෙන්
ඇස් වසා ගනිමි
සිතිවිලි හසුරවනු බැරි
පර්යායලෝකයක් වන කල
අහසෙහි උවන ගෙන සිඹිමි
උදම් රළ නොතකා හිඳිමි
Picture - Alberto Pancorbo
No comments:
Post a Comment